deze doen?
of toch maar deze...
31 December 2006
15 December 2006
australie - meiden update 2
hoe het met de meisjes gaat? nou, heel goed.
evi begint meer en meer te praten. als ze 's ochtends wakker wordt komt er meteen een heel verhaal uit. ze pakt het liefst je hoofd vast om je aan te kijken zodat ze zeker weet dat je luistert. ze zegt bijvoorbeeld: 'pappa, kijk is, evi ook noenen aan' en heel vaak 'kan niet' of 'sorrie aaf' en 'sus'. ze is ook wel een pittig ding, want ze weet wat ze wil en geeft niet zomaar op. als het niet lukt bijt ze gewoon heel hard in je hand of trekt ineens aan je haar. aaf weet hoe dit voelt maar weet niet zo goed wat ze hier mee moet. en evi is een ekstertje, hoor. alles wat glimt en schittert moet ze even nader bekijken. in de trein in Sydney loopt ze gewoon naar een mevrouw toe en bekijkt zonder schroom een voor een al haar ringen, haar gelakte nagels, haar sleutelhanger en haar mobieltje (oma? oma? roept ze dan in dat ding). aaf doet net zo hard mee hoor, en krijgt dan van alles voor elkaar; die zit meteen de hele reis met oordopjes van een ipod in muziek te luisteren. en ik maar vriendelijk glimlachen, ja, ik ben de moeder en ze zijn wel opgevoed.
evi is dol op klimmen en schommelen, het liefst komt ze er nooit meer uit. ze hebben hier gelukkig wel superzitjes met een ketting aan de voorkant: kan ze lekker hoog! ze klimt zonder idee van hoog of gevaarlijk (ze zegt trouwens wel 'vaarluk') en laatst viel ze dan ook voordat ik haar kan opvangen. als moeder zie je die val dan in 'slow motion' en het duurt dan zooo lang voordt je bij haar bent. gelukkig waren het alleen wat schrammen, niks gebroken, geen tanden kapot. ja, we zien heel wat speelplaatsjes over heel de wereld. hier in australie kunnen ze er wat van: alles superveilig per leeftijd gegroepeerd, zachte grond, lage omheining, veel bomen voor schaduw of anders een groot zeil en overal is er wel een te vinden. ze springt graag in alles wat rijdt, maakt niet uit of het de tractor is van de parkwachter in de botanische tuin of een invalidekarretje met van die mooie knopjes.
hoe ver we ook van huis zijn, nijn blijft favoriet. als er een aziatisch meisje aan komt lopen met een 'miffy' op haar shirt, wordt evi helemaal wild! ze klimt meteen bij haar op schoot en plukt aan haar 'blootjes'. eeeeh, evi, het is mamma niet, kom maar even hier. gelukkig heeft ze ook nog een nijntje make-uptasje bij zich, dat speelt wat makkelijker.
evi is onze dierenvriend; ze ondekt overal 'koekoes' (vogels) en 'pissen' (vissen). bovendien kan ze ze heel goed imiteren, misschien trekt dat ze ook wel aan. ben benieuwd hoe dat straks gaat met die koala's en kangaroes.
aaf doet alles hollend, springend op een been, niet-op-de-streepjes-lopend, op allerlei onmogelijke richeltjes lopend, etc. loopt evi eindelijk een beetje door, krijgen we dit. ze heeft zelf verzonnen dat als ze vier is, ze niet meer in de buggy past. ben benieuwd, nu zit ze er nog vaker in dan haar zus. ben zo blij dat we naar je geluisterd hebben, marleen! aaf loopt wel steeds langere afstanden, door de stad of in het bos. zolang het maar niet te snel gaat en er genoeg te zien is. ik vind het wel lastig dat ze zowat iedere winkel binnen loopt en moet dat dan ook goed met haar afspreken. ze wacht wel netjes met oversteken en wordt helemaal boos als evi dat niet doet. ze zorgt goed voor haar zus; neemt speeltjes voor haar mee en kan best goed delen. de meiden willen alleen wel altijd precies datgene wat de ander heeft, maar dat is geloof ik zus-eigen. bovendien houdt aaf heel goed in de gaten dat zij de volste beker krijgt of het grootste stuk koek. ja, nu gaat dat nog.
ze vindt het heerlijk om huiswerk te maken, loco te doen of lekker te prutsen met haar stiften en schaar als evi slaapt. ze wil graag letters en cijfers tekenen en schrijft overal haar naam. en ondertussen yogaat ze al beter dan haar moeder. maar al die dieren hoeven niet zo van aaf, ja, als het little pony is, dan wel. liever prinsessen en prinsen. of, haar nieuwste favoriet, de simpsons. ze heeft het helemaal gemaakt bij al de stoere jongens ('ik ga even bij mij vrienden kijken') want ze schuift zo naast hen op de bank om zeven uur 's avonds voor de volgende simpsons aflevering. en ik wil maar zo min mogelijk TV. ach, even een half uurtje samen is ook wel eens lekker. vorige week hebben we voor een paar uurtjes oppas gehad, konden we mooi onze kampeerspullen inslaan. gezellig samen op stap.
aaf komt steeds van alles vragen; 'mamma, wat is verliefd in het spaans?' eeeh, nou, zeg maar 'mi amigo' dan, he schat. ze telt net zo makkelijk tot twintig in het engels, spaans of frans. zoveel trappen heeft ze al moeten lopen, arm kind! en nu horen we van achter uit de auto: 'pappa, je mag hier zesvijf'. ze vindt het heerlijk als ze andere kinderen vindt en stapt rustig op ze af en vraagt dan ' want toe plee ball?' of 'want too plee wit mie?' evi kiest altijd de jongens uit, aaf stapt meestal naar het grootste meisje. we zijn in nieuw zeeland twee keer een ochtendje naar een schooltje geweest waar de ouders mee mogen. het is voor kinderen tot vijf jaar want daarna gaan ze naar een echte school. alles hebben ze geprobeerd, van kleien, verven, zandbak, poppen tot pizza's bakken en verkleden. in de outback kunnen we vast ook een leuk schooltje vinden.
evi begint meer en meer te praten. als ze 's ochtends wakker wordt komt er meteen een heel verhaal uit. ze pakt het liefst je hoofd vast om je aan te kijken zodat ze zeker weet dat je luistert. ze zegt bijvoorbeeld: 'pappa, kijk is, evi ook noenen aan' en heel vaak 'kan niet' of 'sorrie aaf' en 'sus'. ze is ook wel een pittig ding, want ze weet wat ze wil en geeft niet zomaar op. als het niet lukt bijt ze gewoon heel hard in je hand of trekt ineens aan je haar. aaf weet hoe dit voelt maar weet niet zo goed wat ze hier mee moet. en evi is een ekstertje, hoor. alles wat glimt en schittert moet ze even nader bekijken. in de trein in Sydney loopt ze gewoon naar een mevrouw toe en bekijkt zonder schroom een voor een al haar ringen, haar gelakte nagels, haar sleutelhanger en haar mobieltje (oma? oma? roept ze dan in dat ding). aaf doet net zo hard mee hoor, en krijgt dan van alles voor elkaar; die zit meteen de hele reis met oordopjes van een ipod in muziek te luisteren. en ik maar vriendelijk glimlachen, ja, ik ben de moeder en ze zijn wel opgevoed.
evi is dol op klimmen en schommelen, het liefst komt ze er nooit meer uit. ze hebben hier gelukkig wel superzitjes met een ketting aan de voorkant: kan ze lekker hoog! ze klimt zonder idee van hoog of gevaarlijk (ze zegt trouwens wel 'vaarluk') en laatst viel ze dan ook voordat ik haar kan opvangen. als moeder zie je die val dan in 'slow motion' en het duurt dan zooo lang voordt je bij haar bent. gelukkig waren het alleen wat schrammen, niks gebroken, geen tanden kapot. ja, we zien heel wat speelplaatsjes over heel de wereld. hier in australie kunnen ze er wat van: alles superveilig per leeftijd gegroepeerd, zachte grond, lage omheining, veel bomen voor schaduw of anders een groot zeil en overal is er wel een te vinden. ze springt graag in alles wat rijdt, maakt niet uit of het de tractor is van de parkwachter in de botanische tuin of een invalidekarretje met van die mooie knopjes.
hoe ver we ook van huis zijn, nijn blijft favoriet. als er een aziatisch meisje aan komt lopen met een 'miffy' op haar shirt, wordt evi helemaal wild! ze klimt meteen bij haar op schoot en plukt aan haar 'blootjes'. eeeeh, evi, het is mamma niet, kom maar even hier. gelukkig heeft ze ook nog een nijntje make-uptasje bij zich, dat speelt wat makkelijker.
evi is onze dierenvriend; ze ondekt overal 'koekoes' (vogels) en 'pissen' (vissen). bovendien kan ze ze heel goed imiteren, misschien trekt dat ze ook wel aan. ben benieuwd hoe dat straks gaat met die koala's en kangaroes.
aaf doet alles hollend, springend op een been, niet-op-de-streepjes-lopend, op allerlei onmogelijke richeltjes lopend, etc. loopt evi eindelijk een beetje door, krijgen we dit. ze heeft zelf verzonnen dat als ze vier is, ze niet meer in de buggy past. ben benieuwd, nu zit ze er nog vaker in dan haar zus. ben zo blij dat we naar je geluisterd hebben, marleen! aaf loopt wel steeds langere afstanden, door de stad of in het bos. zolang het maar niet te snel gaat en er genoeg te zien is. ik vind het wel lastig dat ze zowat iedere winkel binnen loopt en moet dat dan ook goed met haar afspreken. ze wacht wel netjes met oversteken en wordt helemaal boos als evi dat niet doet. ze zorgt goed voor haar zus; neemt speeltjes voor haar mee en kan best goed delen. de meiden willen alleen wel altijd precies datgene wat de ander heeft, maar dat is geloof ik zus-eigen. bovendien houdt aaf heel goed in de gaten dat zij de volste beker krijgt of het grootste stuk koek. ja, nu gaat dat nog.
ze vindt het heerlijk om huiswerk te maken, loco te doen of lekker te prutsen met haar stiften en schaar als evi slaapt. ze wil graag letters en cijfers tekenen en schrijft overal haar naam. en ondertussen yogaat ze al beter dan haar moeder. maar al die dieren hoeven niet zo van aaf, ja, als het little pony is, dan wel. liever prinsessen en prinsen. of, haar nieuwste favoriet, de simpsons. ze heeft het helemaal gemaakt bij al de stoere jongens ('ik ga even bij mij vrienden kijken') want ze schuift zo naast hen op de bank om zeven uur 's avonds voor de volgende simpsons aflevering. en ik wil maar zo min mogelijk TV. ach, even een half uurtje samen is ook wel eens lekker. vorige week hebben we voor een paar uurtjes oppas gehad, konden we mooi onze kampeerspullen inslaan. gezellig samen op stap.
aaf komt steeds van alles vragen; 'mamma, wat is verliefd in het spaans?' eeeh, nou, zeg maar 'mi amigo' dan, he schat. ze telt net zo makkelijk tot twintig in het engels, spaans of frans. zoveel trappen heeft ze al moeten lopen, arm kind! en nu horen we van achter uit de auto: 'pappa, je mag hier zesvijf'. ze vindt het heerlijk als ze andere kinderen vindt en stapt rustig op ze af en vraagt dan ' want toe plee ball?' of 'want too plee wit mie?' evi kiest altijd de jongens uit, aaf stapt meestal naar het grootste meisje. we zijn in nieuw zeeland twee keer een ochtendje naar een schooltje geweest waar de ouders mee mogen. het is voor kinderen tot vijf jaar want daarna gaan ze naar een echte school. alles hebben ze geprobeerd, van kleien, verven, zandbak, poppen tot pizza's bakken en verkleden. in de outback kunnen we vast ook een leuk schooltje vinden.
13 December 2006
08 December 2006
australie, sydney
voor deze vlucht wil circe echt ruim twee uur van tevoren op het vliegveld zijn. de laatste keer hebben we zo'n stress gehad om op tijd in LA te komen (net iets te lange kustroute, zondagavondfile in LA, ik moet nog even de huurauto inleveren, cir holt vast met de bagage op een trolley, aaf in de buggy en evi in de draagzak naar de verkeerde terminal tot drie keer toe, en daarna moeten alle schoenen weer uit en de bagage nog weer een keer door de x-ray). weet dan helemaal niemand dat ons vliegtuig over vijf minuten weggaat!!!! uiteindelijk stond cir hyperventilerend voor de gate. eenmaal in onze stoelen met babybedjes (gelukt!) duurt het nog een uur voordat het vliegtuig vertrekt naar Auckland. pfffffft. verder gaat alles prima.
in Sydney bellen we voor het eerst vanaf het vliegveld een hostel; goeie zet blijkt later want het hoogseizoen is begonnen. we zitten in Kings Cross met uitzicht op de sydney skyline en op loopafstand van het opera house. zwervers op het plein, streekers in de portieken, je kent dat wel. midden in de stad dus, maar het is hier heerlijk groen en rustig. zo gek.
de volgende dag gaan we ons orienteren voor een auto. de eerste die we interessant vinden, blijkt nog 1000 dollar aan mechanische reparaties te hebben en de tweede ook en de derde.. waarom kopen we dan niet een jongere, maar duurdere auto. zo gezegd zo gedaan. het mannetje dat de auto's voor ons keurde, regelt zo'n auto. de komende vier dagen ben ik elke dag met hem op pad (auto overschrijven, verzekering regelen, kinderzitjes kopen, even bij de australische anwb langs, kampeerspullen zoeken, nog even de laatste dingetjes aan de auto doen). dit is ook een manier om sydney te zien. ondertussen bekijken de meiden het andere sydney.
cir en aaf gaan nog een avondje uit in het opera huis. naar een balletvoorstelling over: jawel, prinsessen. aaf weet niet wat ze ziet; 'mamma zijn die poppen mensen?' en 'waar slapen ze dan?' en 'wanneer mag ik nu meedoen?' en 'komen er aan het einde ook lettertjes?'
na een week sydney hebben we weer genoeg van de grote stad, dus op naar de blue mountains. lekker een boekje lezen voor de tent. en eens kijken hoe onze bak het houdt...
in Sydney bellen we voor het eerst vanaf het vliegveld een hostel; goeie zet blijkt later want het hoogseizoen is begonnen. we zitten in Kings Cross met uitzicht op de sydney skyline en op loopafstand van het opera house. zwervers op het plein, streekers in de portieken, je kent dat wel. midden in de stad dus, maar het is hier heerlijk groen en rustig. zo gek.
de volgende dag gaan we ons orienteren voor een auto. de eerste die we interessant vinden, blijkt nog 1000 dollar aan mechanische reparaties te hebben en de tweede ook en de derde.. waarom kopen we dan niet een jongere, maar duurdere auto. zo gezegd zo gedaan. het mannetje dat de auto's voor ons keurde, regelt zo'n auto. de komende vier dagen ben ik elke dag met hem op pad (auto overschrijven, verzekering regelen, kinderzitjes kopen, even bij de australische anwb langs, kampeerspullen zoeken, nog even de laatste dingetjes aan de auto doen). dit is ook een manier om sydney te zien. ondertussen bekijken de meiden het andere sydney.
cir en aaf gaan nog een avondje uit in het opera huis. naar een balletvoorstelling over: jawel, prinsessen. aaf weet niet wat ze ziet; 'mamma zijn die poppen mensen?' en 'waar slapen ze dan?' en 'wanneer mag ik nu meedoen?' en 'komen er aan het einde ook lettertjes?'
na een week sydney hebben we weer genoeg van de grote stad, dus op naar de blue mountains. lekker een boekje lezen voor de tent. en eens kijken hoe onze bak het houdt...
fotoos VII
spelen met maori kids
nieuw zeelandse varens
evi mee naar nz school 
evi & tom
oh, daarheen!
schaapje, schaapje...
koe kwijt? bel 0800 44 44 49
paradijs voor twee
east cape
nieuw zeeland, sinterklaasjournaal
ooooo, kom er eens kijken... de beste Sint weet zelfs de weg naar Nieuw Zeeland!
vooral Aaf vind het reuze spannend; Evi loopt er achter aan wat rond te zwaaien met haar rose gympie. Peter is ook meesterlijk goed in het spannend maken natuurlijk. ze zoeken samen steeds een goede plaats voor de schoenen met wortel en het bakje water voor het paard. we maken het die Pieten wel moeilijk met ons rondgereis. wij zingen alle liedjes die we kunnen herinneren en Aaf brult heel hard de discohits van Sinterklaas er door heen. om vast in de stemming te komen heeft ze die sinds San Fransisco al een keer of tachtig via de MP3 speler geluisterd (ja, jullie cadeau blijkt echt multifunctioneel!).
zaterdagochtend 2 december is het dan zover: Aaf ziet dat de Sint wel stilletjes ons huisje voorbij is gereden en cadeautjes heeft gebracht. wat veel pakjes! en echte pepernoten en chocolademuntjes! gelukkig heeft oma An de Sint de goede kant op gestuurd. de nijntje puzzel, het prinsessen stickerboek en de playmobiel reiskit zijn helemaal goed. alle stickers moeten meteen opgeplakt en de puzzel wordt keer op keer gemaakt. afijn, wij hebben vandaag dus een rustige dag.
zondag gaan we met Maartens' familie bij de nederlanse gemeenschap van Hamilton picknicken in het park. de sint komt dan langs om nog meer cadeautjes te brengen. Aaf staat eerst een uur met haar oor in de boxen van de cd-speler waar de echte ouderwetse sinterklaasliedjes uit klinken. daarna zit ze vooraan en zelfs naast de Sint. ehem, nee, verlegen is ze niet. Evi moet er niet zo veel van hebben en hangt aan mijn rok. het is wel een beetje gek want deze Sint praat engels. en de Pieten lummelen maar een beetje om hem heen en zijn helmaal niet grappig. weet Aaf veel, ze vindt het allemaal even prachtig.
vooral Aaf vind het reuze spannend; Evi loopt er achter aan wat rond te zwaaien met haar rose gympie. Peter is ook meesterlijk goed in het spannend maken natuurlijk. ze zoeken samen steeds een goede plaats voor de schoenen met wortel en het bakje water voor het paard. we maken het die Pieten wel moeilijk met ons rondgereis. wij zingen alle liedjes die we kunnen herinneren en Aaf brult heel hard de discohits van Sinterklaas er door heen. om vast in de stemming te komen heeft ze die sinds San Fransisco al een keer of tachtig via de MP3 speler geluisterd (ja, jullie cadeau blijkt echt multifunctioneel!).
zaterdagochtend 2 december is het dan zover: Aaf ziet dat de Sint wel stilletjes ons huisje voorbij is gereden en cadeautjes heeft gebracht. wat veel pakjes! en echte pepernoten en chocolademuntjes! gelukkig heeft oma An de Sint de goede kant op gestuurd. de nijntje puzzel, het prinsessen stickerboek en de playmobiel reiskit zijn helemaal goed. alle stickers moeten meteen opgeplakt en de puzzel wordt keer op keer gemaakt. afijn, wij hebben vandaag dus een rustige dag.
zondag gaan we met Maartens' familie bij de nederlanse gemeenschap van Hamilton picknicken in het park. de sint komt dan langs om nog meer cadeautjes te brengen. Aaf staat eerst een uur met haar oor in de boxen van de cd-speler waar de echte ouderwetse sinterklaasliedjes uit klinken. daarna zit ze vooraan en zelfs naast de Sint. ehem, nee, verlegen is ze niet. Evi moet er niet zo veel van hebben en hangt aan mijn rok. het is wel een beetje gek want deze Sint praat engels. en de Pieten lummelen maar een beetje om hem heen en zijn helmaal niet grappig. weet Aaf veel, ze vindt het allemaal even prachtig.
fotoos VI
schoen al gezet?
stilletjes ons huisje voorbij
ooooh kom eens kijken!
mij, mij
geef maar even aan aaf
strooigoed
Subscribe to:
Posts (Atom)
