you can say we are in mayan spirits. by now we have visited five mayan sites, some in mexico some in guatemala, and we both liked tikal the best. it is amazing when you think of it, the buildings which are now excavated are only around 10-20% of the total. the rest is still hidden in the jungle. you have an amazing view when you climb the highest one. and the sound (and view) of the monkeys being so close adds up to the quality of the experience, of course.
we have been staying in several hostels now and it works fine. sometimes we have a room by ourselves with or without private bathroom. only once we actually stayed in a dorm. we left the dorm earlier than planned, not because of the girls, but because of the beds were terrible. really, the girls sleep anywhere. we prefer to stay in hostels because most of the time they have a space to hang out, like a garden or a living room. sometimes we can cook there as well, but the food here is so cheap and good, that it´s not really worth the effort. we will cook a lot more in Australia, I guess. like the spanish, mexicans and guatemalan people we eat around two in the afternoon. evi has just woke up from here little sleep and aaf has been playing all morning, so we´re all hungry. in the evening we eat something small before putting them to bed.
we have met a lot of people already. and we meet them again in different places. ´hey, I know that face´. today I spent the morning with a dutch girl maevis which aaf met in our hostel. we went to have a massage which was really good! tomorrow we are going on a daytrip to visit an active volcano. exciting!
guatemala means land of the forest and you won´t be surprised if I tell you it is a very green country. travelling with the bus allows us to enjoy the landscape because it travels slowly. nice soft and round hills, not too much mountains and beautifull lakes and waterfalls. the people wear the most funkiest clothes you can imagine. all colours mixed with embroidery. every village has it´s own fabric. even the kids wear them. by the way, all the people here love kids. five seems to be the minimum. I already told peter he has chosen the wrong women to marry with.
in antigua peter took some spanish lessons to catch up with me (haha) so yes, laura, spanish it will be from now on. including aaf. she asks everything and forgets nothing. ideal student huh. next stop is lago atitlan, a very deep and beautiful lake which was born through volcanoes. there will be a separate post with a map and pictures later on.
well, tell us what else you want to hear from us and don´t forget to keep us informed about your whereabouts, too.
22 September 2006
18 September 2006
welkom flora!
welkom op deze wereld, flora! wij zijn zooo blij voor jullie. van harte gefeliciteerd en goed gedaan esther. weer een vriendinnetje erbij. geniet ervan. wij denken aan jullie. en eric, we wachten op de eerste foto. liefs van ons 4
guatemala, flores & rio dulce - bosland
flores
yep! rond zessen komt een soort minivan met supervering en honderd liter tank ons oppikken. de goedgeluimde chauffeur vertelt peter dat we vanaf hier tot aan de grens met guatemala nog 78 verkeershobbels tegenkomen! die kan je dus alleen maar met 5 km per uur nemen wil je je wagen en je rug heel houden. we hebben nog meer geluk: bij de grens kunnen we meteen ons tweede visum voor mexico regelen (90 dagen!). pauline en celine helpen ons met onze tassen en onze meisjes. wat een cadeautje: twee au pairs voor vandaag. de zwitserse meiden vinden onze meiden geweldig en iedereen vermaakt zich goed.
het boottochtje over de rivier naar guatemala duurt veel te kort. eenmaal aan wal spelen de meisjes samen met de kinderen van hier met auto´s, boekjes en hangmatten. wij wachten totdat de chauffeur van de ´chicken bus´ de band verwisselt heeft. eenmaal op weg zien we voor het eerst het landschap van guatemala - groen en glooiend. halverwege de ´dirt road´ komt de bus vast te zitten en iedereen moet eruit. peter helpt de beste man en uiteindelijk komt de bus los doordat twee man achter aan de bus blijven hangen en springen terwijl de chauffeur gas geeft.
eenmaal in flores vinden we een geweldige plek om bij te komen - los amigos. ze hebben grote kamers, een tuin, schildpadden & papegaaien, een geweldig goede kokkin en een schommel. iedereen blij. bovendien heeft aaf weer vrienden gevonden want twee van de drie eigenaren zijn nederlanders. we blijven lekker een weekje hangen.
in de vroege ochtend bezoek ik Tikal; peter en de meisjes komen later. dit is de beste maya site tot nu toe. hoge, grote gebouwen en pleinen midden in de jungle. ´s ochtends is het nog redelijk rustig; qua mensen dan. apen en spinnen genoeg. er wordt nog steeds gewerkt aan de uitgravingen en de wederopbouw. het park waar we nu door heen lopen is maar een fractie van wat de stad ooit was. de gids wijst op heuvels en begroeiing waaronder nog tempels en piramides verborgen liggen. de jungle is zo machtig, als het maar de tijd krijgt overwoekert het alles. geweldig toch! na de klim zie ik vanaf tempel IV de flarden mist langzaam verdwijnen en de andere tempels verschijnen. we lopen de rest van de dag door het park en aaf klimt vrolijk mee. het tempo van de bejaarde amerikanen halen we echter niet, complimenten wel.
rio dulce
we verlaten flores met het plan om een paar dagen bij een gualtemalteco op zijn rancho te blijven; hij heeft echter een trouwerij en is niet thuis. dat heb je wel eens ;)) dit adresje is tussen flores en rio dulce dus misschien komen we er nog voor terug. Rio dulce is net als alle andere busstops een lange straat met twee zijstraten vol met winkeltjes en verder niks. of toch, een hele gekke hoge, smalle brug over de rivier naar livinston en het grootste meer van guatemala.
met een bootje gaan we naar ons hostel, deze keer zijn het zwitserse chalets op steigers in de magrove. superschoon natuurlijk en lekker ruim! we kijken even aan of het goed gaat tussen al dat water met de kinders. ja, dat zit wel goed. vissen en kayaken, aaf vindt het allemaal geweldig. nog meer water op komst. we gaan met de lokale bus naar een koud beekje met een warme waterval. eindelijk een warme douche. we lopen stroomafwaarts door het water weer naar de weg. eenmaal op de kant worden we gevolgd door tien kinderen. tot grote hilariteit van iedereen speelt aaf net als deze meisjes verkoopstertje . evi doet mee met ´we maken een kringetje van jongens en van meisjes´. spelen kan overal. we horen van een van de meisjes dat maar de helft van deze kinderen naar school gaan. sommigen spreken dan ook alleen quechi, een mayataal, en geen spaans. en tussendoor vragen ze steeds om een quetzal (guatamalaans geld). peter zegt steeds 'muy bien, muy bien' want hij denkt dat ze vragen 'que tal?'.
yep! rond zessen komt een soort minivan met supervering en honderd liter tank ons oppikken. de goedgeluimde chauffeur vertelt peter dat we vanaf hier tot aan de grens met guatemala nog 78 verkeershobbels tegenkomen! die kan je dus alleen maar met 5 km per uur nemen wil je je wagen en je rug heel houden. we hebben nog meer geluk: bij de grens kunnen we meteen ons tweede visum voor mexico regelen (90 dagen!). pauline en celine helpen ons met onze tassen en onze meisjes. wat een cadeautje: twee au pairs voor vandaag. de zwitserse meiden vinden onze meiden geweldig en iedereen vermaakt zich goed.
het boottochtje over de rivier naar guatemala duurt veel te kort. eenmaal aan wal spelen de meisjes samen met de kinderen van hier met auto´s, boekjes en hangmatten. wij wachten totdat de chauffeur van de ´chicken bus´ de band verwisselt heeft. eenmaal op weg zien we voor het eerst het landschap van guatemala - groen en glooiend. halverwege de ´dirt road´ komt de bus vast te zitten en iedereen moet eruit. peter helpt de beste man en uiteindelijk komt de bus los doordat twee man achter aan de bus blijven hangen en springen terwijl de chauffeur gas geeft.
eenmaal in flores vinden we een geweldige plek om bij te komen - los amigos. ze hebben grote kamers, een tuin, schildpadden & papegaaien, een geweldig goede kokkin en een schommel. iedereen blij. bovendien heeft aaf weer vrienden gevonden want twee van de drie eigenaren zijn nederlanders. we blijven lekker een weekje hangen.
in de vroege ochtend bezoek ik Tikal; peter en de meisjes komen later. dit is de beste maya site tot nu toe. hoge, grote gebouwen en pleinen midden in de jungle. ´s ochtends is het nog redelijk rustig; qua mensen dan. apen en spinnen genoeg. er wordt nog steeds gewerkt aan de uitgravingen en de wederopbouw. het park waar we nu door heen lopen is maar een fractie van wat de stad ooit was. de gids wijst op heuvels en begroeiing waaronder nog tempels en piramides verborgen liggen. de jungle is zo machtig, als het maar de tijd krijgt overwoekert het alles. geweldig toch! na de klim zie ik vanaf tempel IV de flarden mist langzaam verdwijnen en de andere tempels verschijnen. we lopen de rest van de dag door het park en aaf klimt vrolijk mee. het tempo van de bejaarde amerikanen halen we echter niet, complimenten wel.
rio dulce
we verlaten flores met het plan om een paar dagen bij een gualtemalteco op zijn rancho te blijven; hij heeft echter een trouwerij en is niet thuis. dat heb je wel eens ;)) dit adresje is tussen flores en rio dulce dus misschien komen we er nog voor terug. Rio dulce is net als alle andere busstops een lange straat met twee zijstraten vol met winkeltjes en verder niks. of toch, een hele gekke hoge, smalle brug over de rivier naar livinston en het grootste meer van guatemala.
met een bootje gaan we naar ons hostel, deze keer zijn het zwitserse chalets op steigers in de magrove. superschoon natuurlijk en lekker ruim! we kijken even aan of het goed gaat tussen al dat water met de kinders. ja, dat zit wel goed. vissen en kayaken, aaf vindt het allemaal geweldig. nog meer water op komst. we gaan met de lokale bus naar een koud beekje met een warme waterval. eindelijk een warme douche. we lopen stroomafwaarts door het water weer naar de weg. eenmaal op de kant worden we gevolgd door tien kinderen. tot grote hilariteit van iedereen speelt aaf net als deze meisjes verkoopstertje . evi doet mee met ´we maken een kringetje van jongens en van meisjes´. spelen kan overal. we horen van een van de meisjes dat maar de helft van deze kinderen naar school gaan. sommigen spreken dan ook alleen quechi, een mayataal, en geen spaans. en tussendoor vragen ze steeds om een quetzal (guatamalaans geld). peter zegt steeds 'muy bien, muy bien' want hij denkt dat ze vragen 'que tal?'.
16 September 2006
mexico, palenque - junglebook
na een ontspannen (echt!) busrit van 5 uur rijden we met de taxi zo'n hippiedorpje in de jungle in. hmmmmm, dreads en gitaren, is dit wel wat? de kamer blijkt na wat geschuif toch weer ruim genoeg voor evi's tentje dus so far so good. echter, tijdens het inruimen komen we erachter dat we ons lonely planetboek in de taxi hebben laten liggen! niet voor niks dat de chauffeur zich aan ons voorstelde!! hadden we nu maar beter opgelet. Peter speert er vandoor en Circe gaat vast met de meisjes eten in het enige restaurant hier. we moeten wel blijven zitten totdat Peter terug is want hij is ook geld halen. nou, laat ik het zo zeggen, je kan het slechter treffen. blijkt hier midden in dat jungle gewoon het beste italiaanse restaurant van de streek te zitten. genoeg van alle bonen, kom maar op met die houtoven-calzones, daar houden wij het wel uit. zeker als de meisjes mogen meedoen met de muzikanten van die avond. niets mooiers als voor heus publiek met de microfoon K3 playbacken. afijn, peter weet het allemaal te regelen en pikt de beste man uit het smoelenboek van de taxicentrale. twee soaps later, met een pak geld en LPboek schuift hij aan tafel. que approveche!
hier begroeten de hipste hippies elkaar met de mexican handshake. aaf kent dat allang en wil meedoen. ze loopt naar een hippie en steekt haar hand uit. deze wil haar een nette hand geven, maar aaf corrigeert hem en doet de mexican handshake. dit tot grote hilariteit van de omstanders. als de ober vergeet de stroop te brengen, regelt ze dat zelf wel even in haar zelfgebreide spaans. iedreen vindt het prachtig.
de ´indianenstad´ in palenque is een groen park met grote wederopbouw tempels en gebouwen. aaf en circe beklimmen tig treden en kijken zo uit over het achterliggende glooiende landschap. in de verte horen we de apen brullen, die blijven mooi in de bergen, ver van alle toeristen. wie ooit de jungle een paradijs heeft genoemd weet ik niet, maar voor mij is het parardijs een stuk stiller. het lijkt wel of er voortdurend wordt geklust of auto´s worden leeggeroofd. het geluid van de frees en van het autoalarm is hier uitgevonden.
na een ritje te paard pakken we weer in. om half zes ´s ochtends staan we in het donker in de regen te wachten op ons vervoer naar de grens met guatemala. ´hij zei toch half zes?´
hier begroeten de hipste hippies elkaar met de mexican handshake. aaf kent dat allang en wil meedoen. ze loopt naar een hippie en steekt haar hand uit. deze wil haar een nette hand geven, maar aaf corrigeert hem en doet de mexican handshake. dit tot grote hilariteit van de omstanders. als de ober vergeet de stroop te brengen, regelt ze dat zelf wel even in haar zelfgebreide spaans. iedreen vindt het prachtig.
de ´indianenstad´ in palenque is een groen park met grote wederopbouw tempels en gebouwen. aaf en circe beklimmen tig treden en kijken zo uit over het achterliggende glooiende landschap. in de verte horen we de apen brullen, die blijven mooi in de bergen, ver van alle toeristen. wie ooit de jungle een paradijs heeft genoemd weet ik niet, maar voor mij is het parardijs een stuk stiller. het lijkt wel of er voortdurend wordt geklust of auto´s worden leeggeroofd. het geluid van de frees en van het autoalarm is hier uitgevonden.
na een ritje te paard pakken we weer in. om half zes ´s ochtends staan we in het donker in de regen te wachten op ons vervoer naar de grens met guatemala. ´hij zei toch half zes?´
animales I
voor tibo, rijk, pim, anne en emma
heeeel veeel vlinders en ook handgrote blauwe vlinders, een handpalmgrote platgestampte tarantula, zwarte schorpioen, pelikanen, soort grote witte reigers, klein vosje, neusberen, brulapen, gieren, slangen, leguanen en nog meer leguanen van die echte 'fat bastards' en tijdens peters duiken: veel gekleurde vissen, reuzeschildpadden en een baracuda
en evi houdt echt van alle dieren behalve rode mieren. 'even wachten evi, pappa maakt een foto van een mooie plant... het protest van evi was ietwat heviger dan normaal, ai, haar voetje stond midden in een rode mierenhoop! nu roept ze naar alles wat klein is en langsloopt: 'miejuh, miejuh'
07 September 2006
02 September 2006
mexico, mérida en campeche
Ha, ons eerste echte hostel. het reizen is nu echt begonnen. met de bus van Tulum naar Mérida. Prima airco bus inclusief snoeiharde aziatische vechtfilm. Circe wordt er onpasselijk van, Aaf lacht erom. Ondanks dat de kinderen het wel eng vinden, slapen ze er niet slechter van. Na drie kwartier geschop en gebeuk een deuntje ´me gommetje´ dan maar. Lang leve de mp3 speler!
In Mérida aangekomen blijft één van ons met de kinderen en de tassen, vastgeketend (de tassen dan!) aan de stalen bankjes dankjewel ewan & karen op het plaza major en de ander gaat op pad. afijn, het eerste hostel waar ik zeg dat we met kinderen komen, is het antwoord: ´hellooooo, this is an hostel not an hotél´ ja precies daarom ben ik hier ook, de mazzel. het volgende hostel krijgen we meteen de keuze uit twee mooie, ruime kamers met drie bedden en een eigen badkamer. prima dus.
el jefe is zo uit een liedje van zappa weggelopen. hij heeft alles wat hij vaak nodig heeft op zijn lijf gebonden want hij heeft gaten is zijn korte termijn geheugen en is dus toch nog constant alles kwijt. zijn motor staat midden in de hal en de keuken is ook werkplaats. tussendoor is hij overal tegelijk bezig met opknappen en repareren. waar kennen we dat toch van ;) we voelen ons dus snel thuis.
Mérida is een levendige stad waar iedere avond op één of ander plein wel muziek of dans te zien en te horen is. Als het aan aaf ligt gaan we elke avond op pad, of het nu bejaarden dans, salsa of folklorische dansen is, overal staat ze vooraan. Gelukkig zijn de prijzen hier wat lager dan aan de kust, dus we blijven nu binnen budget. De eerste schifting van onze spullen heeft plaatsgevonden ondanks dat alles in twee rugzakken paste gaat er toch nog wat uit. Het lukt alleen nog niet om het te lozen. Een pakketje overzee sturen kost al gauw 65 US$, en dat zijn drie overnachtingen! Dan maar even verder sjouwen en kijken of we het straks in San Francisco mogen achterlaten.
In alle vroegte om 06.30 uur gaan we naar onze eerste opgraving Chitzen Itzá (90 min rijden). Weken voor ons vertrek hebben we iedere anvond de tempel van Chitzen bekeken en elkaar beloofd dat we die gingen beklimmen. Aaf rent er dan ook meteen naar toe. Niet dus! Hij is gesloten in verband met een ongeluk drie maanden geleden. Of slopen die toeristen werkelijk alles? Bij de volgende opgraving hopelijk meer geluk. De meiden houden de rondleiding van twee uur goed vol, afijn, wel met een picknick in het vooruitzicht dan. Het is een bijzondere plek om te zijn en omdat wij zo vroeg zijn, heerst er nog een zekere rust. Dat wordt wel anders als om 11.00 uur alle bussen arriveren. Wij eten rustig ons broodje en wandelen langzaam het park weer uit.
In ons hostel ontmoeten we een stamgast: jonathan, een amerikaanse schrijver. Hij heeft een hacienda in de provincie (en een lift nodig) en nodigt ons uit. We willen toch een auto huren om de omgeving te bekijken dus dat komt goed uit. We proppen alle proviand en tandenborstels vóór in en hobbelen met z´n vijven de stad uit. Als we afslaan van de hoofdweg, rijden we direct de jungle in met ons gehuurde vw kevertje. Over het karrespoor met 1 meter hoog onkruid en de nodige keien ploegt de kever een slordige 5 km verder de jungle in (je begrijpt, even een boodschapje halen kost een halve dag). De hacienda ligt schitterend in the middle of nowhere en we besluiten twee nachten te blijven. overdag worden we vergezeld door honderden vlinders en ´s avonds worden we getrakteerd op een lichtshow van duizenden vuurvliegjes. tot grote vreugde van aaf eten we ´s avonds terwijl alles verlicht is met kaarsen: ´net een sprookjes kasteel´. Op de terugweg naar Mérida nog langs de opgraving Uxmal. En jawel, hier scoren aaf en peter hun eerste piramide!
Na een week in het drukke Mérida te zijn geweest, vertrekken we naar het gemoedelijke Campeche. Wederom een busrit met de gebruikelijke vechtfilm. In Campeche chillen we twee dagen voordat we doorreizen naar Palenque.
In Mérida aangekomen blijft één van ons met de kinderen en de tassen, vastgeketend (de tassen dan!) aan de stalen bankjes dankjewel ewan & karen op het plaza major en de ander gaat op pad. afijn, het eerste hostel waar ik zeg dat we met kinderen komen, is het antwoord: ´hellooooo, this is an hostel not an hotél´ ja precies daarom ben ik hier ook, de mazzel. het volgende hostel krijgen we meteen de keuze uit twee mooie, ruime kamers met drie bedden en een eigen badkamer. prima dus.
el jefe is zo uit een liedje van zappa weggelopen. hij heeft alles wat hij vaak nodig heeft op zijn lijf gebonden want hij heeft gaten is zijn korte termijn geheugen en is dus toch nog constant alles kwijt. zijn motor staat midden in de hal en de keuken is ook werkplaats. tussendoor is hij overal tegelijk bezig met opknappen en repareren. waar kennen we dat toch van ;) we voelen ons dus snel thuis.
Mérida is een levendige stad waar iedere avond op één of ander plein wel muziek of dans te zien en te horen is. Als het aan aaf ligt gaan we elke avond op pad, of het nu bejaarden dans, salsa of folklorische dansen is, overal staat ze vooraan. Gelukkig zijn de prijzen hier wat lager dan aan de kust, dus we blijven nu binnen budget. De eerste schifting van onze spullen heeft plaatsgevonden ondanks dat alles in twee rugzakken paste gaat er toch nog wat uit. Het lukt alleen nog niet om het te lozen. Een pakketje overzee sturen kost al gauw 65 US$, en dat zijn drie overnachtingen! Dan maar even verder sjouwen en kijken of we het straks in San Francisco mogen achterlaten.
In alle vroegte om 06.30 uur gaan we naar onze eerste opgraving Chitzen Itzá (90 min rijden). Weken voor ons vertrek hebben we iedere anvond de tempel van Chitzen bekeken en elkaar beloofd dat we die gingen beklimmen. Aaf rent er dan ook meteen naar toe. Niet dus! Hij is gesloten in verband met een ongeluk drie maanden geleden. Of slopen die toeristen werkelijk alles? Bij de volgende opgraving hopelijk meer geluk. De meiden houden de rondleiding van twee uur goed vol, afijn, wel met een picknick in het vooruitzicht dan. Het is een bijzondere plek om te zijn en omdat wij zo vroeg zijn, heerst er nog een zekere rust. Dat wordt wel anders als om 11.00 uur alle bussen arriveren. Wij eten rustig ons broodje en wandelen langzaam het park weer uit.
In ons hostel ontmoeten we een stamgast: jonathan, een amerikaanse schrijver. Hij heeft een hacienda in de provincie (en een lift nodig) en nodigt ons uit. We willen toch een auto huren om de omgeving te bekijken dus dat komt goed uit. We proppen alle proviand en tandenborstels vóór in en hobbelen met z´n vijven de stad uit. Als we afslaan van de hoofdweg, rijden we direct de jungle in met ons gehuurde vw kevertje. Over het karrespoor met 1 meter hoog onkruid en de nodige keien ploegt de kever een slordige 5 km verder de jungle in (je begrijpt, even een boodschapje halen kost een halve dag). De hacienda ligt schitterend in the middle of nowhere en we besluiten twee nachten te blijven. overdag worden we vergezeld door honderden vlinders en ´s avonds worden we getrakteerd op een lichtshow van duizenden vuurvliegjes. tot grote vreugde van aaf eten we ´s avonds terwijl alles verlicht is met kaarsen: ´net een sprookjes kasteel´. Op de terugweg naar Mérida nog langs de opgraving Uxmal. En jawel, hier scoren aaf en peter hun eerste piramide!
Na een week in het drukke Mérida te zijn geweest, vertrekken we naar het gemoedelijke Campeche. Wederom een busrit met de gebruikelijke vechtfilm. In Campeche chillen we twee dagen voordat we doorreizen naar Palenque.
Subscribe to:
Posts (Atom)
