laos - 4000 eilanden, vientiane en luang prabang

tiktik, tiktok, tiktok. het miezert heel zachtjes en verder is het helemaal stil. we zitten, zomaar op een vrijdagmiddag op een paar rotsen midden in een splitsing van de rivier in de mekong delta. we zijn met een heel smal kano-achtig bootje zo ver zuid gebracht dat we aan de overkant cambodja zien. hee, zag ik daar nou wat? stil eens meiden... en ja hoor, even verderop zien we een paar hele bijzondere iriwadi zoetwaterdolfijnen in en uit het water duiken! er zijn zelfs twee kleintjes bij. oh, wat hebben wij een geluk! ze zijn al zo zeldzaam en doordat ze met netten blijven vissen wordt hun aantal steeds minder.

vanuit bangkok hebben we de nachttrein naar de grens met laos genomen en prima geslapen in onze 'sleepers'. als je nou zo kon reizen met de TGV... de volgende ochtend gaan we met de bus de grens over, na het betalen van onze visa en stempels, komen we aan in Pakse. het is een slaperig stadje van niks. we hangen wat in de tuin van het guesthouse en aafje en evi spelen op de court met bakjes, zand en kleine felgekleurde plastic stoeltjes. de volgende dag gaan we met een minibusje naar het zuiden, richting 'de vierduizend eilanden' in de mekong delta. daar is het zo mogelijk nog rustiger. heel stil en heel weids. ik wil heel graag de rivier op en de volgende dag gaan we dus op zoek naar de dolfijnen. eerst cruisen we nog omstebeurt met een kind op schoot op de scooter over het eiland en bekijken de badderende ossen.

de laatste scootertocht voor mij want een uurtje is lang zat met deze buik. ik krijg maar geen vet op mijn lijf en dat A4tje van een kilo begint nu wel te wegen. dus ik ben weer van de kussentjes onder mijn billen en in mijn rug. het reizen begint lastiger te worden en ik loop steeds vaker tegen dingen aan die niet meer gaan. hoe frusterend soms ook, ik moet vaker en vooral eerder om hulp vragen. na de laatste stuitertocht achterin een grotere tuktuk weet ik wel beter. niet te flink zijn, mijn buik laten zien en meteen een plaatsje naast de chauffeur regelen. scheelt harde buiken en tranen.

terug in Pakse doen we nog een dagtocht naar het Dieng plateau samen met een nederlands en een duits stel. heel gezellig eigenlijk, ik loop de hele dag te kletsen en bekijk terloops de drie watervallen. het weven en die indigenous Hmong people, het zal allemaal wel. ik kom er niet eens meer de tuktuk voor uit.

we gaan vanuit Pakse met de nachtbus naar Vientiane, tjokvol zit 'ie. bah, we 'slapen' allebei met een kind op schoot en dan gaat de airco ook weer lekken (Hans, leg het nog maar eens uit). in Vientiane staan ze met stokbroden en la vache qui rit langs de straten. Aafje is helemaal gelukkig. en om Evi tegemoet te komen wordt hier overal gewerkt met grote gele graafmachines en bulldozers! de meiden eten hun buikje rond aan brood met kaas en kijken hun ogen uit. wij worden (omstebeurt gelukkig) ziek. koortsrillingen, diaree, spierpijn, noem maar op. het duurt net niet lang genoeg om ongerust te worden, maar we zijn nu pas weer echt beter.

onze voorlopig laatste reisdagen gaan richting het zuiden (van thailand). genoeg bekeken, we gaan duiken en snorkelen. het wordt een hele lange reisdag: 's ochtends vertrekt de bus vanuit Luang Prabang en rijdt de hele dag zigzaggend door de bergen naar Vientiane. ik besef nu pas dat we toch wel afgelegen zaten. het landschap is al tien uur lang hetzelfde: ondoorgrondelijke bergen groen. een klein jongentje heeft de hele dag bij elke bocht moeten spugen. ben blij dat we veilig 'beneden' zijn.

daar nemen we een tuktuk richting de thaise grens. we hebben gehoord dat de trein om 1900 uur vertrekt en we kijken uit naar onze 'sleepers'. hij sjeest echt door de straten om op tijd te zijn, want we moeten eerst laos nog uit en dan thailand weer in en dat zijn weer heel veel rijen voor stempels en formulieren. hehe, op tijd en afgedraaid komen we aan op het station. ja, er zijn nog kaartjes maar geen bedden in deze trein. oh nee! ik wil niet nog een nacht hier wachten dus we gaan toch maar in de trein in een soort stoelen die op slaapstand kunnen. we willen drie kaartjes kopen, maar dat heeft hij ook niet meer. dan maar die twee laatste. later blijkt dat er nog wel kaartjes waren, waarom wilde hij ze dan niet aan ons verkopen? nu 'slapen' we weer met twee kinderen op schoot, alhoewel Evi en ik de hele nacht ruzie hebben. en heel gek, iedereen slaapt maar dat tl-licht gaat maar niet uit. en ik HAAT tl-licht. bah! wie wilde er ook weer zo nodig met deze trein? Peter houdt wijselijk zijn mond.

's ochtends om 0900 uur komen we na twintigduizend stops in Bangkok aan. we douchen, drinken koffie en eten zoete broodjes. om 1300 uur gaat de volgende trein naar het zuiden. deze reis verloopt een stuk fijner. Aaf heeft een vriendinnetje gevonden en samen springen ze drie uur lang in het rond. die zijn wel aan elkaar gewaagd. Evi valt nu gelukkig bij me op schoot in slaap en slaapt wel drie uur. ik heb een mooie A3 formaat zwartwit kopie van de 'Guardian' gekocht en kan heerlijk lezen. om 2100 uur komen we aan en kunnen meteen in de tuktuk naar een guesthouse. elk bed is goed en we vallen meteen in slaap.

de volgende dag gaan we om 1300 uur met de ferry naar Ko Tau en vinden een prima kamer met een restaurantje en, belangrijker, vijf stappen van het strand. ik koop gauw een setje met schepjes en zeefjes ('mam, hier wordt ik heel blij van!') en de meisjes lopen de hele dag in hun blote billen bij laag tij te scheppen. ik heb net tekenblokken en verf gekocht voor de afwisseling. ik lees mijn boek uit over Cambodja (snel, want ik kan er niet zo goed tegen. wat een vreselijke kmher rouge familiegeschiedenis en wat een rotland eigenlijk). Peter regelt zijn duiken en ziet reuzeschildpadden en nog meer moois.

en dan komt er vanzelf een dag dat we weer gaan reizen. richting huis welteverstaan.