mexico, mérida en campeche

Ha, ons eerste echte hostel. het reizen is nu echt begonnen. met de bus van Tulum naar Mérida. Prima airco bus inclusief snoeiharde aziatische vechtfilm. Circe wordt er onpasselijk van, Aaf lacht erom. Ondanks dat de kinderen het wel eng vinden, slapen ze er niet slechter van. Na drie kwartier geschop en gebeuk een deuntje ´me gommetje´ dan maar. Lang leve de mp3 speler!

In Mérida aangekomen blijft één van ons met de kinderen en de tassen, vastgeketend (de tassen dan!) aan de stalen bankjes dankjewel ewan & karen op het plaza major en de ander gaat op pad. afijn, het eerste hostel waar ik zeg dat we met kinderen komen, is het antwoord: ´hellooooo, this is an hostel not an hotél´ ja precies daarom ben ik hier ook, de mazzel. het volgende hostel krijgen we meteen de keuze uit twee mooie, ruime kamers met drie bedden en een eigen badkamer. prima dus.

el jefe is zo uit een liedje van zappa weggelopen. hij heeft alles wat hij vaak nodig heeft op zijn lijf gebonden want hij heeft gaten is zijn korte termijn geheugen en is dus toch nog constant alles kwijt. zijn motor staat midden in de hal en de keuken is ook werkplaats. tussendoor is hij overal tegelijk bezig met opknappen en repareren. waar kennen we dat toch van ;) we voelen ons dus snel thuis.

Mérida is een levendige stad waar iedere avond op één of ander plein wel muziek of dans te zien en te horen is. Als het aan aaf ligt gaan we elke avond op pad, of het nu bejaarden dans, salsa of folklorische dansen is, overal staat ze vooraan. Gelukkig zijn de prijzen hier wat lager dan aan de kust, dus we blijven nu binnen budget. De eerste schifting van onze spullen heeft plaatsgevonden ondanks dat alles in twee rugzakken paste gaat er toch nog wat uit. Het lukt alleen nog niet om het te lozen. Een pakketje overzee sturen kost al gauw 65 US$, en dat zijn drie overnachtingen! Dan maar even verder sjouwen en kijken of we het straks in San Francisco mogen achterlaten.

In alle vroegte om 06.30 uur gaan we naar onze eerste opgraving Chitzen Itzá (90 min rijden). Weken voor ons vertrek hebben we iedere anvond de tempel van Chitzen bekeken en elkaar beloofd dat we die gingen beklimmen. Aaf rent er dan ook meteen naar toe. Niet dus! Hij is gesloten in verband met een ongeluk drie maanden geleden. Of slopen die toeristen werkelijk alles? Bij de volgende opgraving hopelijk meer geluk. De meiden houden de rondleiding van twee uur goed vol, afijn, wel met een picknick in het vooruitzicht dan. Het is een bijzondere plek om te zijn en omdat wij zo vroeg zijn, heerst er nog een zekere rust. Dat wordt wel anders als om 11.00 uur alle bussen arriveren. Wij eten rustig ons broodje en wandelen langzaam het park weer uit.

In ons hostel ontmoeten we een stamgast: jonathan, een amerikaanse schrijver. Hij heeft een hacienda in de provincie (en een lift nodig) en nodigt ons uit. We willen toch een auto huren om de omgeving te bekijken dus dat komt goed uit. We proppen alle proviand en tandenborstels vóór in en hobbelen met z´n vijven de stad uit. Als we afslaan van de hoofdweg, rijden we direct de jungle in met ons gehuurde vw kevertje. Over het karrespoor met 1 meter hoog onkruid en de nodige keien ploegt de kever een slordige 5 km verder de jungle in (je begrijpt, even een boodschapje halen kost een halve dag). De hacienda ligt schitterend in the middle of nowhere en we besluiten twee nachten te blijven. overdag worden we vergezeld door honderden vlinders en ´s avonds worden we getrakteerd op een lichtshow van duizenden vuurvliegjes. tot grote vreugde van aaf eten we ´s avonds terwijl alles verlicht is met kaarsen: ´net een sprookjes kasteel´. Op de terugweg naar Mérida nog langs de opgraving Uxmal. En jawel, hier scoren aaf en peter hun eerste piramide!

Na een week in het drukke Mérida te zijn geweest, vertrekken we naar het gemoedelijke Campeche. Wederom een busrit met de gebruikelijke vechtfilm. In Campeche chillen we twee dagen voordat we doorreizen naar Palenque.