guatemala, antigua - vulkaanstad

OK! eerst even wat ´bustaal´. wanneer je vraagt wanneer de bus komt dan zeggen ze altijd: ´over 20 minuten´. dit kan echter betekenen dat de bus er over 2 minuten, 20 minuten of over 2 uur is. dat hebben we in Coban geleerd en nu we erop letten zeggen ze dit overal in Guatemala. hmmm, tijd is relatief.

ZOEF wordt alleen BOEM. in een leeg busje rijden we rond terwijl de bijrijder GUATE, GUATE roept(afkorting van Guatemala City). de lege minibus stopt abrupt om wat klanten in te laden en een onoplettende brommer kleunt achterop. het is nog vroeg. iedereen als een razende instappen voordat de politie komt en ZOEF na een uurtje gaan we dan toch goedgevuld op pad. het is 15 september, ´dia de la Libertad´ en dat betekent in ieder dorp feest. majorettes, optochten en miss Libertad verkiezingen. we dachten dat we het zouden missen, maar we hebben zo gewoon tien keer feest. guatemala stad is afgezet, dus we zien zowel het centrum als de buitenwijken en het ziet er prima uit. vanuit ons busje. blij dat je daar niet woont.

Antigua is een mooi Spaans koloniaal stadje met keienstraatjes en heel veel winkeltjes. Peter schaaft z´n Spaans bij met drie ochtenden privé conversatieles. wij hobbelen een beetje rond op zoek naar één van de vele papelarias voor enveloppen en pakpapier, het postkantoor, de notaris, de wasserette, het textielmuseum en lekker kopen. als Aaf moe is van het lopen houdt ze gewoon zelf een tuktuk aan. tja, ik zei toch dat het hier soms net Azië lijkt...

na al dat rondlopen in de stad willen we nu wel eens die vulkaan met lava zien. we klimmen om zes uur ´s ochtends in een busje en een uurtje later omhoog. ik heb de meisjes chocomel gegeven als ontbijt, niet zo slim want het komt er na een half uur slingeren in het busje, opgewarmd en wel weer uit. de reizigers onder ons weten hoe het is om in derde wereld landen in een minibus te moeten zitten. ik moet toegeven, we zaten niet met z´n veertigen in het busje, maar als gezonde hollandse boerenjongen van boven de 1.50 meter zit je toch al gauw klem. dus laat je, als goede ouder, je dochter gelaten over je heen braken. meelevende reizigers geven ons plastic zakjes en welriekende zakdoekjes om te redden wat er te redden valt. och, we brengen alles dadelijk meteen weer naar de wasserette, ze kennen ons ondertussen wel.

de klim omhoog is best pittig, na twintig minuten liedjes zingen, verhalen vertellen om Aaf maar omhoog te krijgen (we moeten nog meer dan een uur), zetten we Aaf op een paard. iedere keer als de groep even op adem komt met een verhaal over een boom of zo, roept madam vanaf haar paard: ´Vamos!´. Nu ze door het paard gedragen wordt, vindt ze de klim super. Evi zit liever bij haar moeder op de rug. Peter heeft een paar avonden ervoor iets verkeerds gegeten en voelt zich met elke stap minder goed; hij ademt moeilijk, wordt langzaam bleek en de koorts komt weer terug. hij moet en zal de actieve vulkaan zien dus boven komt hij wel. we zijn alletwee zeer onder de indruk. in eerste instantie lijkt het alsof er niets bijzonders is, half in de wolken een mega BBQ. totdat je dichterbij komt en de hitte voelt en todat er plotseling iets verschuift en de rode lava begint te lopen. WOW!

op de terugweg besluiten we een dokter te raadplegen. na drie uur rondhangen in het plaatselijk prive hospital en wat testen blijkt dat Peter een parasiet heeft. twee pillen en een paracetamol en uitslapen. we geven gewoon Cobán de schuld.

samen met Maevis, een vriendelijke Nederlandse meid, ga ik een ochtendje op stap. heerlijk een uur massage en daarna wat schrijven voor de weblog. Aaf is boos dat ze niet mee mag, maar later maakt Maevis het helemaal goed: ze neemt Aaf mee voor een ijsje terwijl wij alles inpakken voor vertrek. we gaan een paar dagen de stad uit!

terwijl Aaf bij de buren haar dagelijkse tekenfilm zit te kijken, komen we de Israelische Aram familie weer tegen. ze hebben ook twee meisjes in dezelfde leeftijd en vinden het heel gezellig met ons. bovendien willen we nu allemaal wel eens weg uit die kamer. nou Jolien, het zou een zus van je kunnen zijn. ze vragen of we meegaan naar de earth lodge, een avocado kwekerijtje hier vlakbij. het komt ons goed uit: Peter voelt zich weer wat beter, de meisjes kunnen lekker spelen. we zijn vijf heerlijke dagen gebleven, zo rustig is het daar. het uitzicht alleen al! en elke dag wel een pluimpje rook of wat gloeiende stenen uit één van de drie vulkanen. het eten is goed, het is mooi weer en heerlijk stil. elke middag spelen er twee kolibri-achtige vogeltjes bij ons huisje. Brianne heeft een zwembadje voor de meisjes gefabriekt en Adi, Israelische kok, bespreekt met Aaf de zaken van de dag door. kunnen wij ook heerlijk lezen en suffen in de hangmat. kijk maar op www.earthlodgeguatemala.com - met treehouse!

we hebben nog tien en een halve maand, maar de tijd begint te dringen. hoe lekker het ook is hier we willen nog meer zien.