guatemala, coban - hoe kom ik er vandaan!

ha, voor wie denkt dat reizen alleen maar leuk is: ga zitten, neem een goeie, hollandse, dikke, bruine boterham met kaas en een warme kop thee - en geniet.

vanuit rio dulce nemen we de tot onze verbazing best luxe ´chicken bus´ richting Coban & Semuc Champey. so far, so good. het moet daar ontzettend mooi zijn, niet te missen, blabla.

ik wilde eigenlijk naar Utilla, Honduras om met een beetje geluk mijn duikbrevet te halen. als kind heb ik chronische oorontsteking en tig keer buisjes gehad, dus ik heb zelfs nog nooit over duiken nagedacht. maar dit lijkt me een mooie kans! Peter vind het niks om daar voor om te reizen, zeker niet als we nog in ´beautiful barrier reef´ Australie komen. op die verhalen moeten jullie (en ik) dan nog even wachten.

dus, op naar Coban. de short cut werd afgeraden want zou onveilig zijn. goed, gaan we toch de reguliere weg. we rijden mooi langs de bergen en pas later slingeren we er doorheen. toch nog net lang genoeg om mijn verloren gewaande wagenziekte tevoorschijn te toveren. de meisjes stuiteren vrolijk door de bus, achterstevoren boekjes lezend en trudies verhaaltjes luisterend. ´mammaaahaaa, we gaan nu dit spelletje doen, NU!´ als alle sapjes en chippies op zijn, wordt het tijd dat we er zijn. afijn, precies alles wat je niet wil komt nu tezamen: om 19.00 uur ´s avonds, in het donker, in de regen, kotsmisselijk (circe), honger en dorst (aaf en evi), gaar (peter) stappen we uit op het plaza in Coban. meteen worden we op z´n aziatisch belaagd door iemand die ons in zijn huis wil hebben. hmmmm, naah, nee, bedankt. ondertussen plast Aaf nog maar een keer in haar broek. we lopen naar het eerste (en enige!) hostel om te horen dat het vol is. ik heb het nu helemaal gehad en blijf met alle tassen en kinderen daar op de bank zitten, op zoek naar een schone lange broek voor Aaf. en wat is het hier godvergeten koud!! Peter loopt alle blokken van de stad af van links naar rechts en weer terug. een ietwat aangepaste versie van de nijmeegse vierdaagse ;) hotels, guesthouses etc. nog van een ander hostel gehoord, maar die is ook vol, wat zoekt iedereen hier toch? uiteindelijk hebben we een kamer in een hotel van alleen maar gangen met heel veel deuren en een TV met voetbal in de hal.

´s avonds om kwart over negen schuiven we aan bij de plaatstelijke chinees en eten heerlijke eend met citroen. lang leve de chinezen, ze zitten gelukkig overal. de meisjes gooien eerst nog even het bier over de tafel en over mijn enige droge lange broek. daarna kunnen ze dan eindelijk TV kijken. of toch maar meedoen met het zoontje van de kok die met het geluid op twintig als een bezetene alle ´dungeons & dragons´ zit dood te schieten op de computer.

de volgende dag gaan we naar de markt op zoek naar schoenen voor evi. we vinden tandpasta en tasjes voor hun ´huiswerk´. de meisjes graaien in alle zakken met rijst en bonen. ze zijn de attractie van de dag. evi wordt heel blij van alle kippen en kalkoenen. gelukkig weet ze nog niet dat ze in de soep gaan. het is blijkbaar betaaldag want ´s nachts wordt de lokale bevolking dronken onder ons raam; vanochtend hebben ze uren in de rij gestaan voor hun geld en nu staan ze uren hier.

we hebben zin in Semuc Champey: hier stromen twee rivieren boven elkaar. eentje boven de grond en de ander ondergronds en je kan er heerlijk zwemmen. eerst brengen we onze spullen naar dat éne héle leuke hostel mét kinderen en boeken vast onze ticket uit Coban. dan gaan we met een kleine bepakking én Evi´s tentje naar het rivierenwonder. wel, laat ik kort zijn, ja, het is bijzonder en als de Israelische stelletjes een beetje inschikken is het er heerlijk zwemmen. en gelukkig vinden we daar eindelijk een Guatemaltese familie met tig kinderen zonder kleren waar we ons teveel aan kinderkleding kunnen weggeven. Evietje haar sandalen passen ook goed.

maar wat een ¿?¨*^"!weg er naar toe en vooral er vandaan! ´ja de bus gaat nog.´ nee, hoor mañana weer.´ ´oh, maar wij zitten al twee uur te wachten...´ ´tegen ons zeiden ze... ´ met heel veel geluk en geregel komen we met een aardige Barcelonese familie, een privebusje en een taxi gelukkig toch nog weg. gauw naar een warme douche en maaltijd aan de familietafel in dat ene leuke hostel. de volgende ochtend, ZOEF naar Antigua.

en, genoten daar in dat kikkerlandje?