fotoos XIII - bali

gokken naast de tempel
















onderweg















tempel in bangli






















bidden in bangli





















bloemen overal



















brommeren in bali
















een echte prinses

indonesie - brommerend door bali

om de overgang van australie naar indonesie niet te groot te maken, zitten we eerst vijf (echt vijf!) dagen in een 'aussie-hotel'. we vallen een beetje uit de boot want de meiden hebben geen gevlochten haar en henna tatoo en ik heb geen Bintang singlet, maar voor de rest is het beregezellig met de aussies.

als we een beetje uitgerust zijn gaan we naar Ubud in het midden van bali. al dagen vraagt een taxichauffeur van het hotel of hij ons niet ergens heen kan rijden, dus na wat onderhandelingen huren wij hem voor een halve dag in. het is maar 40km naar Ubud maar onderweg willen we een aantal keer stoppen om het nodige te bekijken. nog voordat we de straat uit zijn hebben we de eerste discussie over de route. net als bij Rome leiden er meerdere wegen naar Ubud. schoorvoetend wil hij twee van de drie stops aandoen, maar de stemming is gezet. naarmate de reis vordert gaat hij steeds moeilijker doen om ergens te stoppen. als circe hem nogmaals duidelijk maakt dat hij 4 uur met ons opgescheept zit en dat hij dus moet stoppen waar wij zeggen, dringt het eindelijk tot hem door. de temperatuur daalt tot nabij het vriespunt in de auto, wat op zich niet slecht is in de tropen. alleen aaf en evi begrijpen niet waarom wij af en toe zo boos doen tegen die meneer. 'nee schat, die mijnheer luistert niet zo goed'.

een van de laatste avonden in onze 'stam warung' (de enige eettent in legian met echt indonesisch eten) spraken we een duits echtpaar dat al 20 jaar in bali komt en zij hadden een paar goeie adressen voor ons in Ubud en Lovina. op weg dus naar ons eerste adresje in Ubud. het is een prima plek: een ruime kamer met badkamer aan een mooie tuin, aan weerszijde beschermd door een tempel. iedere dag komt de dochter langs om overal offers neer te zetten om de goede goden te behagen en de slechte te verjagen. de familie heeft ook twee kinderen van dezelfde leeftijd, dus aaf en evi zijn helemaal gelukkig.

nadat we een dag door Ubud slenteren kommen we uit in het apenbos waar wat makaken wonen. de verdere omgeving bekijken we 'bali style' met het hele gezin op twee scooters. het is de leukste manier om het eiland te verkennen. je beleeft de omgeving en zie je wat leuks dan stop je gemakkelijker op deze wegen dan met een auto.

zo zitten we na de eerste rit in penelokan (wat de naam heeft dat de handelaren je belagen) een lekkere gado gado te eten met uitzicht op vulkaan en meer batur. gezelli met koffie en kretek samen met alle handelaren die toch niet veel te doen hebben nu de busladingen met toeristen er niet meer zijn. de tweede dag toeren we tussen de rijstvelden. genieten! we komen bij een mooie tempel waar net wat ceremonies bezig zijn. ja, dan zijn die tempels wel mooi! met doeken, parasollen, vlaggen en offers.

naast de tempel horen we steeds een geweldig tumult. zodra we de tempel uitgaan holt aaf die kant uit. we komen bij het 'kippenvechten' zoals aaf dat noemt. het is zo druk dat we er weinig van kunnen zien. maar er alleen al naast staan was al opwindend met al het geschreeuw en ooohs en aaahs. we hebben het maar vastgelegd op film want je kan het toch niet vertellen.

een avond zijn we nog naar het traditioneel dansen geweest. de tijger was wel wat eng maar de prinsen en prinsessen, daar waren de meiden toch wel van onder de indruk. we blijven nog een dag langer omdat er een festival is waar veel kinderactiviteiten bij zijn. de meiden schilderen, plakken, zwemmen en spelen zich helemaal wezenloos met alle expatkinderen.

via ons mannetje regelen we alles dus ook het vervoer naar Lovina, onze volgende stop. zal dat adresje net zo leuk zijn als deze?

fotoos XII

spelen in sydney















hond, dolfijn en tijger


















festival ubud

















evi ook!



















aafjes toko

















vanavond staat op het menu...






















en dat is cir d'r buik

meiden update 3

met de meisjes gaat nog steeds goed. aaf reageert afwezig als we het over kinderen in nederland hebben. letterlijk te ver van haar bed. als ik haar vertel dat tibo en gigi met rijk en sam gaan spelen vandaag, kijkt ze me wazig aan. en als we het over yara en fenna hebben, slapen ze ('want als hier de zon is, is het daar nacht.' 'maar waarom zijn er dan geen twee zonnen?').

kinderen leven echt in het nu, ze kan er hier niet zoveel mee. maar met letters is de T nog steeds van tibo, hoor. het balletfilmpje van gigi vond ze trouwens erg leuk, helemaal omdat ze eerst dacht dat ze het zelf was! helemaal klaar voor balletles die meid. als we hier dan nederlandse kinderen tegenkomen is het feest. lekker verstoppertje spelen enzo. vorige week is aafje zelf met nederlandse mensen mee naar de paasmis gegaan. toen ik haar vroeg of ik mee zou gaan zei ze: 'mamma, ik wil ook wel eens zonder pappa en mamma ergens naar toe, alleen.' aha, duidelijk.

ze spelen veel samen en maken natuurlijk ook ruzie. evi is een felle en aaf gaat snel huilen. soms staan ze minutenlang aan een ding te trekken en keihard en heel hoog te gillen. tja, meiden. evi leert trouwens nu wel om iets te vragen in plaats van te gaan nephuilen en om het aan te geven in plaats van op de grond te donderen, zo van 'nou hier dan'. evi wel is heel erg gewend aan haar zus om haar heen. als aaf er niet is, speelt ze eerst heerlijk alleen. lekker rustig. ook voldoende tijd om bij haar moeder te knuffelen want het is echt een koalabeertje. na een tijdje vraagt ze dan wel waar aaf is. en ze wil alles hetzelfde, maar dat wil aaf ook weer andersom. we proberen ze te leren dat ze twee verschillende mensen zijn met verschillende wensen.

evi praat veel en goed en zingt de hele dag. wel twinting keer hetzelfde liedje en steeds op een andere wijs. als je iets aangeeft zegt ze heel netjes dankjewel. en andersom is het asjebiest. en yeah... ze gaat al af en toe op het potje of het toilet!

was aaf aan het begin van onze reis heel vermoeiend door bij alles te vragen: 'waarom?' nu hebben we evi die bij alles zegt: 'evi zelf'. zo wordt aankleden en gewoon ergens naar toe gaan een heel lang verhaal. als je dan uiteindelijk de schoenen afpakt, roept ze boos: 'mag niet afpakken!' of als je dan maar heeeeeel lang wacht zegt ze: 'pappa/mamma evi helpen?'. en als het dan toch helemaal niet gaat zoals ze wil, gooit ze zich op de grond en roept 'nee, niet leuk!'. een driftkikker hoor! maar het is wel altijd zo weer over.

aaf en evi liggen minimaal twee keer per dag in het zwembad dus met die diploma's komt het wel goed. aaf is al duiken aan het oefenen (jawel, met bandjes aan) en voor evi is geen zwembad te groot of te diep. ze loopt gewoon langs de rand en laat zich er voorover in vallen. ze heeft het wel snelller koud, maar zelfs met blauwe lippen wil ze er nog niet uit. aaf regelt ondertussen voor hen alle twee een rubberboot, een zwemband en een bal, want dat hebben we zelf natuurlijk niet in de rugzak zitten. ze weet al heel goed hoe dat het beste lukt, met 'excuse me' en 'thank you' erbij. en nu is dat natuurlijk 'terima kasih' geworden.

en oja, aaf had me al een paar keer gewezen op mijn dikke buik. ze stond te springen toen peter het haar en evi vertelde. jip, jip, er komt een babietje bij, zei ze. ze gaf ook een kusje op mijn buik. evi klom maar gelijk op schoot, want zij is toch mijn babietje? we zijn er allemaal heel blij mee. alles gaat goed en de vermoeidheid is veel minder. ik zit nu in week 16, dus je ziet het al een beetje. al die indonesiers vinden het ook prachtig en spreken me er constant op aan. ze zijn hier echt zo gek op kinderen, leuk hoor.

fotoo fam - 35 weken

hello mister, beetje laat, maar hier zijn we dan vanuit bali! selamat malam.

welkom sid!

ha nieuwe wereldburger. je maakt mink en fae helemaal gelukkig. en die andere twee vast ook. tabitha en ramon, van harte gefeliciteerd.

indonesie - bali

na 20.000 kilometer rijden en 4 maanden kamperen is de dag gekomen dat we het land uitreizen. zoals op deze ansichtkaart te zien hebben we misschien maar de helft van australie gezien. zeg maar, oost europa. we gaan met een omweg naar baliejuh (zoals aaf het noemt) via perth naar denpasar. een prima manier om het zuiden en westen van australie nog even mee te pikken zo vanuit de lucht. ben benieuwd hoe het zal zijn in indonesia.

de laatste 10 dagen in sydney waren nederlands en australisch tegelijk: familiebezoeken bij tom en ida, voor aaf een uitje met oma, mendelssohn in het opera house, boottocht door de sydney haven, dagtrip naar de blue mountains, regelen van de indonesische visa, proberen de auto te verkopen en natuurlijk een paasbbq in een national park met een echt hema paastafelkleed!

de reisdag is weer eens behoorlijk lang: van vier uur 's ochtends tot acht uur 's avonds. ik ben het eerder zat dan de meisjes, ik kan me letterlijk niet bewegen in zo'n vliegtuigstoel. bovendien wisselen de meisjes om het kwartier van zitplaats en ik zit daartussen. de mijnheer voor aaf heeft last van aafs voeten in z'n rug en de mevrouw achter haar van haar beweeglijkheid. dus liggen aafs voeten op mijn schoot. maar daar gooit evi net haar volle glas sinaasappelsap overheen! ik kan niets redden want alle drie de tafeltjes zijn uitgeklapt en staan vol met gedekte dienbladen. we gaan maar gewoon lekker eten en daarna een filmpje kijken. peter zit sowieso de hele reis klem, maar die hoor je niet klagen.

eenmaal in denpasar gaan we met een taxi naar een hotel. aangezien we een paar uur vertraging hadden in perth zoekt het niet zo handig in het donker. aaf valt op mijn schoot in slaap en evi stuitert heen en weer tussen de voor- en achterbank. in legian vinden we een ruime kamer met aparte badkamer, zitje, tv, airco en een heel groot bed. wat een luxe! aaf slaapt bij ons en evi kan lekker in haar tentje. we zijn erg moe en vallen meteen in slaap. we kijken wel hoe lang we hier blijven. tot we uitgerust zijn en zin hebben om het echte bali te ontdekken. nu zijn we moe en hebben tijd nodig om te wennen aan het klimaat. de eerste paar maaltijden vallen ons vies tegen; echt toeristenvoer zonder smaak. we zijn zo gewend aan de gado gado van de groene papaya en jims soto. op de vette australiers na, is het trouwens wel een gezellig jim-en-joyce sfeertje hier.

fotoos XI

undara

















lamington




















atherton




















lachen met die oma


















humjam lekker!





















bottle tree at winery




















en dat is drie in hunter valley

australia - daintree, atherthon, undara, eungella & lamington

al kilometervretend komen we steeds verder noord richting cape tribulation en daintree national park. op de kaart lijkt het nog steeds een klein stukje; in werkelijkheid is zo'n stukje dan ineens 370 kilometer. en dan wilden we daar eigenlijk nog niet stoppen.

de drukste snelweg van australie, de een, loopt vaak vlak langs de kust; sommige delen zijn schitterend, andere stukken lijken meer een provinciale weg dan een snelweg. iedereen vermaakt zich prima in de auto, dan weer een locospelletje, een sudokoetje, een cryptogrammetje, een koekaatje etc. 's middags halen we vers brood en zoeken we een speeltuintje met picknicktafel om te lunchen.

daintree national park en mossman gorge zijn schitterend. het regenwoud loopt in cape tribulation echt tot aan het strand en dat is heel bijzonder. het regewoud en de rivier bij mossman komen rechtstreeks uit een brochure. omdat het 'wet season' is, begint het dan toch tropisch te regenen: wij alles inpakken in de stromende regen! no worries, het blijft gelukkig warm.

de berichten die we over de rest van noord australie horen zijn wat minder: overstromingen, krokodillen 'all over the place', afgesloten nationale parken en overspoelde highways. dat alles doet ons besluiten ons reisplan opnieuw te bekijken. na wat telefoontjes is het duidelijk, we moeten bijna 3000 km door de outback rijden naar darwin met een grote kans dat we niets kunnen zien. hé maar, vanuit cairns is het net zo ver naar sydney en er zijn zoveel mooie plekken die we overgeslagen hebben... dus snel onze tickets omgezet naar sydney en op naar de atherton tablelands. een engels aandoend groen glooiend gebied met heel veel watervallen en de platypus (vogelbekdier. ik ga met an en de kinderen kijken, maar dat is geen succes. je moet namelijk heel stil en geduldig zijn. peter ziet de volgende morgen bij het krieken van de dag 2 stuks. wat zijn ze klein (40cm)!

we rijden verder richting outback naar undara national park met lavatunnels. tunnels gevormd door stromende lava die tig miljoen jaar oud zijn. s'avonds gaat peter mee 'torchen' (met grote zaklampen door het bos lopen) om de nachtdieren te bekijken. het is 's nachts net zo druk in de savannah als overdag! helaas kunnen we niet naar cobbold gorge, een hele mooie gorge waar je met een bootje doorheen vaart. de 'unsealed' weg er naar toe zit vol met kuilen en gaten en de waterstand is te hoog dus het bootje gaat niet. dus we vervolgen onze weg richting sydney.

na twee dagen rijden zijn we weer in mackay. we gaan naar het oudste regenwoud van australie. het regent behoorlijk als we aankomen (ja hehe) dus we tracteren ons zelf op een cabin. we krijgen een beetje het ardennen gevoel, fris, donker, open haard en nat. iedereen is een beetje moe van het reizen, dus we maken af en toe en wandeling en lezen/puzzelen de gehele dag. nu sta ik om 6.00 uur op en zie 3 platypussen, wow!

na het regenachtige eungella national park gaan we weer naar de warme kust. even twee dagen opdrogen in de zon. vandaar rijden we weer twee dagen naar lamington national park, ons aangeraden door de deense bioloog. de uitzichten zijn schitterend, maar als we bij de camping komen zit de stemming er al snel goed in. met moeite kunnen we 1 tent kunnen opzetten, het waait behoorlijk en daar zijn die koepeltentjes niet tegen bestand. bovendien is de grond zo hard, dat peter alle haringen krom slaat en ten slotte met de (rubberen) hamer begint te gooien. ik blij dat het kamperen er bijna opzit. trounens, het is hier voor ons tropische mensen veeeel te koud. na een nacht klappertanden, weten we niet hoe snel we naar hunter valley moeten rijden alwaar we een wijntoertje doen.

zei iemand nou dat we naar sydney gaan? maar daar wonen veronique en emma, misschien kunnen we wat leuks afspreken! nou, dat vonden zij een heel goed idee. sterker nog, we worden uitgenodigd om bij hen te komen logeren zolang we in sydney zijn. joepie, iedereen blij. emma om mee te spelen, warme bedden en nederlandse paashaasjes. een mooie overgang voor An, die we zaterdag op het vliegveld gaan uitzwaaien.