indonesie - brommerend door bali

om de overgang van australie naar indonesie niet te groot te maken, zitten we eerst vijf (echt vijf!) dagen in een 'aussie-hotel'. we vallen een beetje uit de boot want de meiden hebben geen gevlochten haar en henna tatoo en ik heb geen Bintang singlet, maar voor de rest is het beregezellig met de aussies.

als we een beetje uitgerust zijn gaan we naar Ubud in het midden van bali. al dagen vraagt een taxichauffeur van het hotel of hij ons niet ergens heen kan rijden, dus na wat onderhandelingen huren wij hem voor een halve dag in. het is maar 40km naar Ubud maar onderweg willen we een aantal keer stoppen om het nodige te bekijken. nog voordat we de straat uit zijn hebben we de eerste discussie over de route. net als bij Rome leiden er meerdere wegen naar Ubud. schoorvoetend wil hij twee van de drie stops aandoen, maar de stemming is gezet. naarmate de reis vordert gaat hij steeds moeilijker doen om ergens te stoppen. als circe hem nogmaals duidelijk maakt dat hij 4 uur met ons opgescheept zit en dat hij dus moet stoppen waar wij zeggen, dringt het eindelijk tot hem door. de temperatuur daalt tot nabij het vriespunt in de auto, wat op zich niet slecht is in de tropen. alleen aaf en evi begrijpen niet waarom wij af en toe zo boos doen tegen die meneer. 'nee schat, die mijnheer luistert niet zo goed'.

een van de laatste avonden in onze 'stam warung' (de enige eettent in legian met echt indonesisch eten) spraken we een duits echtpaar dat al 20 jaar in bali komt en zij hadden een paar goeie adressen voor ons in Ubud en Lovina. op weg dus naar ons eerste adresje in Ubud. het is een prima plek: een ruime kamer met badkamer aan een mooie tuin, aan weerszijde beschermd door een tempel. iedere dag komt de dochter langs om overal offers neer te zetten om de goede goden te behagen en de slechte te verjagen. de familie heeft ook twee kinderen van dezelfde leeftijd, dus aaf en evi zijn helemaal gelukkig.

nadat we een dag door Ubud slenteren kommen we uit in het apenbos waar wat makaken wonen. de verdere omgeving bekijken we 'bali style' met het hele gezin op twee scooters. het is de leukste manier om het eiland te verkennen. je beleeft de omgeving en zie je wat leuks dan stop je gemakkelijker op deze wegen dan met een auto.

zo zitten we na de eerste rit in penelokan (wat de naam heeft dat de handelaren je belagen) een lekkere gado gado te eten met uitzicht op vulkaan en meer batur. gezelli met koffie en kretek samen met alle handelaren die toch niet veel te doen hebben nu de busladingen met toeristen er niet meer zijn. de tweede dag toeren we tussen de rijstvelden. genieten! we komen bij een mooie tempel waar net wat ceremonies bezig zijn. ja, dan zijn die tempels wel mooi! met doeken, parasollen, vlaggen en offers.

naast de tempel horen we steeds een geweldig tumult. zodra we de tempel uitgaan holt aaf die kant uit. we komen bij het 'kippenvechten' zoals aaf dat noemt. het is zo druk dat we er weinig van kunnen zien. maar er alleen al naast staan was al opwindend met al het geschreeuw en ooohs en aaahs. we hebben het maar vastgelegd op film want je kan het toch niet vertellen.

een avond zijn we nog naar het traditioneel dansen geweest. de tijger was wel wat eng maar de prinsen en prinsessen, daar waren de meiden toch wel van onder de indruk. we blijven nog een dag langer omdat er een festival is waar veel kinderactiviteiten bij zijn. de meiden schilderen, plakken, zwemmen en spelen zich helemaal wezenloos met alle expatkinderen.

via ons mannetje regelen we alles dus ook het vervoer naar Lovina, onze volgende stop. zal dat adresje net zo leuk zijn als deze?