toko lombok
gigantische garuda
allerzuidelijkste zuidkust op bali
bali bloemeneiland
24 May 2007
fotoos XV - lombok & bali
mogguh
toko lombok
gigantische garuda
allerzuidelijkste zuidkust op bali
bali bloemeneiland
toko lombok
gigantische garuda
allerzuidelijkste zuidkust op bali
bali bloemeneiland
indonesie - lombok
na 20 uur bussen zijn we weer terug in denpasar op bali. het ging op z'n mexicaans, zeg maar. prima bus, genoeg ruimte en iedereen heeft kunnen slapen. de TV ging alleen niet aan (gelukkig maar) en de wegen waren vol met kuilen en gaten. midden in de nacht een band verwisselen is geen probleem voor de mannen.
op de terminal in denpasar komen we te laat voor onze shuttlebus naar Padangbai dus we regelen een taxi. kunnen we mooi nog even ontbijtlunchen voor we vier uur gaan boten naar de Gilli's. Aafje mag natuurlijk meesturen met de kapitein en Peter leest heerlijk zijn boek op de voorplecht. wij doen ons middagdutje in de schaduw. het is heerlijk op het water! en wat een mooie zonsondergang. in het donker worden we met een klein bootje op het strand gebracht want er is geen haven op Gili Trawanang. Peter gaat op zoek naar een kamer en wij drinken 'epple djoes' en thee.
dus hier zijn alle toeristen! iedereen komt hierheen om te duiken maar toch is het nog steeds erg rustig. op de moskee na dan. onze franse buurmeiden vluchten de volgende morgen gauw weg. ze wisten zeker dat de imam IN hun kamer stond om vijf uur vannacht. het is inderdaad niet normaal hier, de speaker staat zo hard dat het geluid gigantisch wordt overstuurd. en mooi zingen deden ze toch al niet. we verlangen terug naar die vredige hindoes met hun lieve bloemenoffertjes op de stoep.
we hebben een paar heerlijke slome dagen op het strand. we eten bruin brood (eindelijk!) en drinken cafe latte bij de plaatselijk Illy. het blijkt van een nederlandse te zijn en we kletsen gezellig bij. Peter vindt de beste pizzabakker van het eiland op een verlaten plek langs het strand. in de schemering eten we op een overdekt podiumhuisje aan een uitgestrekte zee een echte houtoven-pizza.
met de boot gaan we richting het vasteland van Lombok. in Sengigi posten we onze foto cd voor Pim, brengen de was weg en ontluizen Aafjes hoofd weer eens. bah! ik kan ineens niet zo goed meer tegen dat al die viezigheid en dat stof. hormonen natuurlijk. we besluiten niet naar Sumbawa en Flores te gaan; eigenlijk vanwege mijn buik. ik zie er een beetje tegenop dat de wegen slechter worden, de hygiene minder wordt en de gebieden meer afgelegen zijn. jammer, want Flores moet erg mooi zijn. maar toch voel ik me opgelucht, dus het is voor nu de juiste beslissing.
Peter gaat met de meisjes op zoek naar een kennis uit de danswereld en alhoewel hij er zelf niet is, vermaken ze zich prima in zijn hotel en zijn huis. vooral de dierentuin die hij heeft aangelegd is een succes bij de meisjes. ik ben best jaloers want naast de twee sharpeis hebben ze zelfs een cassowary (soort prehistorische emu) gezien en die zijn heel zeldzaam!
na Ynske haar bericht over de mooie kusten in het zuiden van Lombok gaan we daar eens kijken. inderdaad schitterende baaien en wijdse uitzichten. en lekker niemand te bekennen. dus we tuffen met onze brommertjes daarheen en aafje en evi spelen in hun blootje met de schelpen. ik zit en sudoku me helemaal suf. ben al bijna toe aan Peter zijn 'black belt sudoku boek'. 's avonds maakt de jongen van de overkant seafood op een hete plaat. heerlijk vers en smaakvol.
de reisdag van Kuta Lombok naar Kuta Bali is lang. we vertrekken om tien uur 's ochtends met een minibusje en varen 's middags met de ferry over. op de ferry krijg ik fikse ruzie met een knul die me kaartjes voor de kinderen wil verkopen. hij wil wel dat ik betaal maar kan me maar geen kaartjes laten zien. ja, dat kennen we nu wel. in plaats dat ik gewoon rustig blijf en hem negeer, wordt ik heel erg boos. hij ook, want hij mist zijn zakcentje en staat voor gek voor zijn maatjes. zonde van mijn energie. en jammer voor al die indonesiers die niet zo zijn. want ik word er wel gek van (en een stuk minder vriendelijk) dat bijna iedereen je steeds probeert te belazeren. in Padangbai gaan we met een ander minibusje in de file naar Kuta. 's avonds om half negen komen we aan. iedereen is moe en hongerig en het is toch iets te ver lopen naar het hotel. gelukkig is er weer een goede kamer voor ons met airco en een heerlijk stevig matras. we slapen alle vier als een roos.
nog twee dagen relaxen en dan naar bangkok.
op de terminal in denpasar komen we te laat voor onze shuttlebus naar Padangbai dus we regelen een taxi. kunnen we mooi nog even ontbijtlunchen voor we vier uur gaan boten naar de Gilli's. Aafje mag natuurlijk meesturen met de kapitein en Peter leest heerlijk zijn boek op de voorplecht. wij doen ons middagdutje in de schaduw. het is heerlijk op het water! en wat een mooie zonsondergang. in het donker worden we met een klein bootje op het strand gebracht want er is geen haven op Gili Trawanang. Peter gaat op zoek naar een kamer en wij drinken 'epple djoes' en thee.
dus hier zijn alle toeristen! iedereen komt hierheen om te duiken maar toch is het nog steeds erg rustig. op de moskee na dan. onze franse buurmeiden vluchten de volgende morgen gauw weg. ze wisten zeker dat de imam IN hun kamer stond om vijf uur vannacht. het is inderdaad niet normaal hier, de speaker staat zo hard dat het geluid gigantisch wordt overstuurd. en mooi zingen deden ze toch al niet. we verlangen terug naar die vredige hindoes met hun lieve bloemenoffertjes op de stoep.
we hebben een paar heerlijke slome dagen op het strand. we eten bruin brood (eindelijk!) en drinken cafe latte bij de plaatselijk Illy. het blijkt van een nederlandse te zijn en we kletsen gezellig bij. Peter vindt de beste pizzabakker van het eiland op een verlaten plek langs het strand. in de schemering eten we op een overdekt podiumhuisje aan een uitgestrekte zee een echte houtoven-pizza.
met de boot gaan we richting het vasteland van Lombok. in Sengigi posten we onze foto cd voor Pim, brengen de was weg en ontluizen Aafjes hoofd weer eens. bah! ik kan ineens niet zo goed meer tegen dat al die viezigheid en dat stof. hormonen natuurlijk. we besluiten niet naar Sumbawa en Flores te gaan; eigenlijk vanwege mijn buik. ik zie er een beetje tegenop dat de wegen slechter worden, de hygiene minder wordt en de gebieden meer afgelegen zijn. jammer, want Flores moet erg mooi zijn. maar toch voel ik me opgelucht, dus het is voor nu de juiste beslissing.
Peter gaat met de meisjes op zoek naar een kennis uit de danswereld en alhoewel hij er zelf niet is, vermaken ze zich prima in zijn hotel en zijn huis. vooral de dierentuin die hij heeft aangelegd is een succes bij de meisjes. ik ben best jaloers want naast de twee sharpeis hebben ze zelfs een cassowary (soort prehistorische emu) gezien en die zijn heel zeldzaam!
na Ynske haar bericht over de mooie kusten in het zuiden van Lombok gaan we daar eens kijken. inderdaad schitterende baaien en wijdse uitzichten. en lekker niemand te bekennen. dus we tuffen met onze brommertjes daarheen en aafje en evi spelen in hun blootje met de schelpen. ik zit en sudoku me helemaal suf. ben al bijna toe aan Peter zijn 'black belt sudoku boek'. 's avonds maakt de jongen van de overkant seafood op een hete plaat. heerlijk vers en smaakvol.
de reisdag van Kuta Lombok naar Kuta Bali is lang. we vertrekken om tien uur 's ochtends met een minibusje en varen 's middags met de ferry over. op de ferry krijg ik fikse ruzie met een knul die me kaartjes voor de kinderen wil verkopen. hij wil wel dat ik betaal maar kan me maar geen kaartjes laten zien. ja, dat kennen we nu wel. in plaats dat ik gewoon rustig blijf en hem negeer, wordt ik heel erg boos. hij ook, want hij mist zijn zakcentje en staat voor gek voor zijn maatjes. zonde van mijn energie. en jammer voor al die indonesiers die niet zo zijn. want ik word er wel gek van (en een stuk minder vriendelijk) dat bijna iedereen je steeds probeert te belazeren. in Padangbai gaan we met een ander minibusje in de file naar Kuta. 's avonds om half negen komen we aan. iedereen is moe en hongerig en het is toch iets te ver lopen naar het hotel. gelukkig is er weer een goede kamer voor ons met airco en een heerlijk stevig matras. we slapen alle vier als een roos.
nog twee dagen relaxen en dan naar bangkok.
fotoos XIV - java
bromo vroeg
bromo wakker
theeplukster
aafje, ga je mee naar school!
de rubberman
een echt batikstempel
de wasschrijfster
prambanan tempel
borobudur
bromo wakker
theeplukster
aafje, ga je mee naar school!
de rubberman
een echt batikstempel
de wasschrijfster
prambanan tempel
borobudur
17 May 2007
indonesie - java
na het ontbijt tuffen we weer de berg af naar Probollingo, om de aansluiting naar Solo te pakken. in Probo ga ik nog even verhaal halen bij onze 'touroperator' omdat hij ons gisteren in een oliebus heeft gezet voor de prijs van een taxi. gevolg was dat al onze tassen, kinderen en daarna ook wij onder de olie zaten. zoals het overal in zuid-oost azie is, neemt niemand meer de verantwoordelijkheid wanneer je al betaald hebt. zo ook deze mannen niet. de airco minibus die ze voor de rit naar Solo geregeld hebben ziet er beter uit (denken wij).
na een uur begint de airco te lekken. de persoon op de bijrijdersstoel wordt behoorlijk nat en de chauffeur weet weer van niets. Circe 'Mc Guyver' maakt een opvangbakje van een lege waterfles en zo reist deze passagier voor hetzefde geld 5 uur lang met een bakje op z'n schouder dat hij ieder kwartier kan legen. de chauffeur zegt alleen maar: 'oooooh, no problem.'
in Solo komen we in een lekker hotelletje (zoals evi dat noemt) aan een steeg waar aaf en evi iedere vrije minuut met de kinderen van de eigenaar kunnen spelen. evi scheurt de gehele dag rond in een blauwe bolide en aaf zit indonesische soaps te kijken met de meiden van de aangrenzende beauty salon.
we gaan een dag tempels bekijken en aaf laat zich inwijden door de lokale theepluksters in de geheimen van het thee plukken. onder een hoop gejoel van de pro's doet aaf een pionpet op en een mand om en begint ook te plukken. 'gaat best goed', zegt aaf. ja aaf, alleen doen deze dames het van 06.00 tot 12.00 uur. na het bekijken van nog een waterval van 80 meter is ook deze dag weer voorbij.
Cir gaat nog een dag batikken en komt thuis met een mooi gebatikt tafelkleed. de laatste dag gaan we met een paard en wagen naar een naburig dorpje waar we achtereenvolgens zien hoe ze gamelans smeden, tofu maken, rijstcrackers maken en de drie technieken van batik verven toepassen.
de volgende stop is Yogjakarta. hier bezoeken we de tempels pramanam en borobudur (kijk zelf maar of je ze mooi vindt). wie lopen we in de lokale shopping mall tegen het lijf? Spiderman! terwijl hij net een diepte-interview staat af te geven, regelt aaf dat ze het podium op mag om hem een hand te geven. de twee hosts vinden het wel leuk dat een kind uit zich zelf naar spiderman komt en stellen haar een aantal vragen over haarzelf en over spiderman (alleen moet die mevrouw de microfoon wat sneller naar aaf d'r mond bewegen, ze moet haar steeds corrigeren). na wat high fives is ze toch weer een spiderman 3 kleurboek rijker.
genoeg gezien in Yogja. met de nachtbus en de ferry op naar het strand op de Gilli's bij Lombok.
na een uur begint de airco te lekken. de persoon op de bijrijdersstoel wordt behoorlijk nat en de chauffeur weet weer van niets. Circe 'Mc Guyver' maakt een opvangbakje van een lege waterfles en zo reist deze passagier voor hetzefde geld 5 uur lang met een bakje op z'n schouder dat hij ieder kwartier kan legen. de chauffeur zegt alleen maar: 'oooooh, no problem.'
in Solo komen we in een lekker hotelletje (zoals evi dat noemt) aan een steeg waar aaf en evi iedere vrije minuut met de kinderen van de eigenaar kunnen spelen. evi scheurt de gehele dag rond in een blauwe bolide en aaf zit indonesische soaps te kijken met de meiden van de aangrenzende beauty salon.
we gaan een dag tempels bekijken en aaf laat zich inwijden door de lokale theepluksters in de geheimen van het thee plukken. onder een hoop gejoel van de pro's doet aaf een pionpet op en een mand om en begint ook te plukken. 'gaat best goed', zegt aaf. ja aaf, alleen doen deze dames het van 06.00 tot 12.00 uur. na het bekijken van nog een waterval van 80 meter is ook deze dag weer voorbij.
Cir gaat nog een dag batikken en komt thuis met een mooi gebatikt tafelkleed. de laatste dag gaan we met een paard en wagen naar een naburig dorpje waar we achtereenvolgens zien hoe ze gamelans smeden, tofu maken, rijstcrackers maken en de drie technieken van batik verven toepassen.
de volgende stop is Yogjakarta. hier bezoeken we de tempels pramanam en borobudur (kijk zelf maar of je ze mooi vindt). wie lopen we in de lokale shopping mall tegen het lijf? Spiderman! terwijl hij net een diepte-interview staat af te geven, regelt aaf dat ze het podium op mag om hem een hand te geven. de twee hosts vinden het wel leuk dat een kind uit zich zelf naar spiderman komt en stellen haar een aantal vragen over haarzelf en over spiderman (alleen moet die mevrouw de microfoon wat sneller naar aaf d'r mond bewegen, ze moet haar steeds corrigeren). na wat high fives is ze toch weer een spiderman 3 kleurboek rijker.
genoeg gezien in Yogja. met de nachtbus en de ferry op naar het strand op de Gilli's bij Lombok.
11 May 2007
03 May 2007
indonesie - bali & java
in lovina-kalibukbuk verblijven we in een hotel met kleine huisjes in een mooie groene tuin. we zijn de enigen op twee nederlanders en een duits/russisch stel met jongetje van drie na. wij genieten van de stilte, maar we begrijpen verder niet goed waarom men het hier zo geweldig vindt. op de dolfijnen die bij zonsopgang langs ons bootje springen na dan. het strand is zwart en niet aanlokkelijk. de plaatselijke bevolking hangt de hele dag voor hun toko en berekent driedubbele prijzen aan die ene toerist die nog wel hier heen komt.
om aan dit lijzige sfeertje te ontsnappen gaan we met brommertjes op pad. we vragen het duitste stel met jongetje van drie mee, want het arme kind verveelt zich stierlijk met al maanden alleen zijn ouders omzich heen. dus tip voor wie gaat reizen met kinderen: neem er minimaal twee mee.
via de bemo (minibus) gaan we naar gilimanuk, alwaar we met de ferry overgaan naar java. met pompende, keiharde turks aandoende muziek op de roestende boot ben ik blij dat het maar een half uurtje duurt. aan de overkant nemen we de trein. bij de poort zegt een mijnheer in uniform dat de trein niet meer gaat en hup zijn vriendje met de bemo staat natuurlijk al klaar. ik heb mijn buik vol van dit soort grappen en reageer niet meer. op het station koop ik kaartjes voor de trein naar Jember bij drie giechelende meiden met hoofddoek die hun engels willen oefenen.
Jember is een stad half zo groot als Rotterdam met drie universiteiten. toch zijn ze niet aan westerlingen gewend. via studenten die we in de trein ontmoet hebben, zien we de campus en eten we bij de lekkerste warungs. toch moeten we wat strikter worden met hygiene, want aaf en evi hebben regelmatig diaree. in een van de vele supermarktjes vind ik brood, knakworstjes van rundvlees (halal) en een pot pindakaas. even geen soto, sate kambing of nasi udang voor hen.
peter is met een aantal van de studenten op pad geweest om informatie te krijgen over de twee nationale parken in het zuiden van oost java. het schijnt er heel mooi te zijn met veel wilde dieren. we besluiten uiteindelijk om er niet heen te gaan: de weg er naar toe is heel ontoegankelijk en het is wel heel afgelegen daar. ik voel me prima maar een uur in een jeep of op de brommer is wel genoeg.
een paar dagen Jember is wel weer mooi geweest. om de drie, vier uur schalt er een ongelooflijk hondengejank (zo uit lady en de vagebond) vanuit de minaretten door de straten. geen ontkomen aan en om gek van te worden, zeker om drie uur 's nachts. we gaan met de ochtendtrein naar Probollingo van waaruit we via een 'scenic route' door de bergen bij de voet van de Bromo uitkomen. in Indonesie is dat dan wel een dag reizen, die 170 km, en we zitten met een theetje even bij te komen in de koelte van de bergen.
om vier uur 's ochtends pikt de jeep ons op en rijdt naar de hoogste berg in de buurt van de Bromo. zo zien we bij volle maan de zonsopkomst en daartussen een groepje rokende vulkanen: heel mooi. wij drieen dan, aafje heeft het veel te koud en hangt alleen maar onder mijn jas. peter beklimt een uurtje later nog de kraterrand en ruikt de zwavel. wij warmen ons aan hete thee en de eerste zonnestralen.
om aan dit lijzige sfeertje te ontsnappen gaan we met brommertjes op pad. we vragen het duitste stel met jongetje van drie mee, want het arme kind verveelt zich stierlijk met al maanden alleen zijn ouders omzich heen. dus tip voor wie gaat reizen met kinderen: neem er minimaal twee mee.
via de bemo (minibus) gaan we naar gilimanuk, alwaar we met de ferry overgaan naar java. met pompende, keiharde turks aandoende muziek op de roestende boot ben ik blij dat het maar een half uurtje duurt. aan de overkant nemen we de trein. bij de poort zegt een mijnheer in uniform dat de trein niet meer gaat en hup zijn vriendje met de bemo staat natuurlijk al klaar. ik heb mijn buik vol van dit soort grappen en reageer niet meer. op het station koop ik kaartjes voor de trein naar Jember bij drie giechelende meiden met hoofddoek die hun engels willen oefenen.
Jember is een stad half zo groot als Rotterdam met drie universiteiten. toch zijn ze niet aan westerlingen gewend. via studenten die we in de trein ontmoet hebben, zien we de campus en eten we bij de lekkerste warungs. toch moeten we wat strikter worden met hygiene, want aaf en evi hebben regelmatig diaree. in een van de vele supermarktjes vind ik brood, knakworstjes van rundvlees (halal) en een pot pindakaas. even geen soto, sate kambing of nasi udang voor hen.
peter is met een aantal van de studenten op pad geweest om informatie te krijgen over de twee nationale parken in het zuiden van oost java. het schijnt er heel mooi te zijn met veel wilde dieren. we besluiten uiteindelijk om er niet heen te gaan: de weg er naar toe is heel ontoegankelijk en het is wel heel afgelegen daar. ik voel me prima maar een uur in een jeep of op de brommer is wel genoeg.
een paar dagen Jember is wel weer mooi geweest. om de drie, vier uur schalt er een ongelooflijk hondengejank (zo uit lady en de vagebond) vanuit de minaretten door de straten. geen ontkomen aan en om gek van te worden, zeker om drie uur 's nachts. we gaan met de ochtendtrein naar Probollingo van waaruit we via een 'scenic route' door de bergen bij de voet van de Bromo uitkomen. in Indonesie is dat dan wel een dag reizen, die 170 km, en we zitten met een theetje even bij te komen in de koelte van de bergen.
om vier uur 's ochtends pikt de jeep ons op en rijdt naar de hoogste berg in de buurt van de Bromo. zo zien we bij volle maan de zonsopkomst en daartussen een groepje rokende vulkanen: heel mooi. wij drieen dan, aafje heeft het veel te koud en hangt alleen maar onder mijn jas. peter beklimt een uurtje later nog de kraterrand en ruikt de zwavel. wij warmen ons aan hete thee en de eerste zonnestralen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
