en ja, dan zit je weer thuis in capelle...
na drie heerlijke weken frankrijk bij opa en oma staat ons een feestelijk onthaal van vrienden en natuurlijk nina op Rotterdam CS te wachten. met een ´eigen´ auto gaan met z´n allen naar ons huis om lekker bij te kletsen. hier treffen we een door buurvrouw Bep en oma An versierd huis aan, vol met lekkere dingen. de hele middag waait er allerlei familie aan en de kinderen spelen wat af. tot we om 22.00 uur in ons eigen bed kunnen stappen. eerst nog even de bedjes van de meisjes in elkaar zetten en dan lekker slapen...
de voldende dag vertoeven we bij oma An, op zoek naar een overhemd en een pak want ik ga dinsdag solliciteren. dat is echt even wennen na een jaar in je kloffie en flipflops te hebben gelopen. reizen is best leuk, je wordt er alleen zo dik van: het valt dan ook niet mee een passende broek te vinden. na het avondeten gaan de de kinderen `nachtklaar` in onze geleende auto naar Hen en El in Velp. we logeren daar zodat we ´s ochetnds op tijd op onze afspraken kunnen zijn.
wel de wekker gezet want we moeten bij tijds op, om op autojacht te gaan. twee uur en een proefrit later zijn we geslaagd en hebben we een grote peugeot 406 break gekocht. er moeten straks drie kinderstoeltjes naast elkaar op de achterbank en hier passen alle bedjes, karren en strandspullen gemakkelijk achterin. wij zijn blij want volgende week kunnen we hem al ophalen. in de middag ga ik, goed voorbereid, naar het eerste gesprek. Cir wordt bijgepraat over de webwinkels van Ellen en de meisjes spelen de hele dag met Sam en Rijk. het gesprek is goed verlopen en ´s avonds gaan we terug naar huis. morgen doen we rustig aan.
in het eerste weekeinde helpen twee vrienden ons om alle dozen met persoonlijke bezittingen terug te verhuizen naar ons eigen huis. de komende weken kunnen we die uitpakken en opbergen. we poetsen elke dag wat en pakken een paar dozen uit en zo wordt het langzaam weer ons huisje. de bezoekjes aan de tandarts en de verloskundige brengen ons echt wel weer terug in de dagelijkse routine. als Cir binnenstapt bij de verloskundige vraagt de assistente om haar kaart.
´nou nee, die heb ik nog niet.´
´oh, hoever bent u dan?´
´32 weken!´
en dat allemaal tijdens het reizen met 1 controle. de verloskundige is heel erg te spreken over de buik en de groei van het kindje. alles goed, houden zo!
wij zijn nu twee weken verder. alle dozen zijn uitgepakt, de berging opgeruimd, babykleertjes gewassen, we hebben een auto en ik heb bijna een baan bij een bedrijf waar ik graag bij wil werken. so far so good. Aaf en Evi kunnen weer heerlijk spelen met hun vriendinnetjes van de overkant. ze herontdekken al hun speelgoed en hebben weer eigen fietsen!! na een jaar steeds anderkinds fiets te moeten vragen, kunnen ze de gehele dag op hun eigen fiets rond crossen.
toch begint de kater langzaam op te komen. dat zal wel nog erger worden als ik weer ga werken en Aaf en Evi weer naar school gaan. niet meer rustig de dag beginnen met als moeilijkste vraag: ´wat neem ik vandaag voor ontbijt: continental of english?´. maar goed, dat wisten we van te voren. dus op die moeilijke momenten kijken we gewoon naar wat foto´s van de reis en dan weten we dat we niet moeten zeuren. we hebben een fantastisch jaar achter de rug met z´n vieren en nu gaan we gewoon weer verder.
rest alleen de vraag: hoe vertel ik het die derde?
18 August 2007
29 July 2007
28 July 2007
welkom yfke
ha yfke,
welkom op deze wijde wereld. nog een vriendinnetje erbij! lies en marcel, gefeliciteerd met de geboorte van jullie derde. we maken gauw een afspraak.
tot dan.
frankrijk - melle
vive la france!
echte roombotercroissants voor het ontbijt, uitslapen want de kinderen slapen op een eigen kamer en opa staat vroeg met ze op(!), lunchen op het terras, zand- en waterbak in de tuin, wandelingetjes naar het dorp, taarten bakken in eigen keuken. kortom, lekker huiselijk en wij genieten. de meisjes ook, want met opa en oma in de buurt is altijd wel wat te doen. bovendien is er speelgoed en ruimte in overvloed. de hele dag rennen ze in hun blootje in het rond (in Frankrijk mag dat gelukkig nog). toch komen ze tot rust hier.
de bagage is ondertussen gedeeltelijk terecht. twee tassen zijn via Bordeaux naar hier gekomen en eentje naar oma An. maar de laatste is na 14 dagen nog steeds zoek. het is gelukkig geen rugzak met kleding en cadeaus - no worries ;) - wel evi's slaaptentje. ook raar, dat ding is rond de wereld geweest en tussen Amsterdam en Bordeaux raakt hij zoek! en dat terwijl we hem zeker nog nodig gaan hebben in de toekomst.
langzaam, heel langzaam gaan we beginnen met het 'gewone' leven. ik heb afspraken gemaakt met de tandarts en de verloskundige, peter heeft de administratie (geheel bijgwerkt) weer overgenomen en de eerste sollicitatiebrieven zijn de deur uit. vandaag zijn we ook al auto's gaan kijken! maar we doen rustig aan want we zijn nog steeds niet echt thuis.
zondag 5 augustus komen we om 15.00 uur aan op Rotterdam CS!
echte roombotercroissants voor het ontbijt, uitslapen want de kinderen slapen op een eigen kamer en opa staat vroeg met ze op(!), lunchen op het terras, zand- en waterbak in de tuin, wandelingetjes naar het dorp, taarten bakken in eigen keuken. kortom, lekker huiselijk en wij genieten. de meisjes ook, want met opa en oma in de buurt is altijd wel wat te doen. bovendien is er speelgoed en ruimte in overvloed. de hele dag rennen ze in hun blootje in het rond (in Frankrijk mag dat gelukkig nog). toch komen ze tot rust hier.
de bagage is ondertussen gedeeltelijk terecht. twee tassen zijn via Bordeaux naar hier gekomen en eentje naar oma An. maar de laatste is na 14 dagen nog steeds zoek. het is gelukkig geen rugzak met kleding en cadeaus - no worries ;) - wel evi's slaaptentje. ook raar, dat ding is rond de wereld geweest en tussen Amsterdam en Bordeaux raakt hij zoek! en dat terwijl we hem zeker nog nodig gaan hebben in de toekomst.
langzaam, heel langzaam gaan we beginnen met het 'gewone' leven. ik heb afspraken gemaakt met de tandarts en de verloskundige, peter heeft de administratie (geheel bijgwerkt) weer overgenomen en de eerste sollicitatiebrieven zijn de deur uit. vandaag zijn we ook al auto's gaan kijken! maar we doen rustig aan want we zijn nog steeds niet echt thuis.
zondag 5 augustus komen we om 15.00 uur aan op Rotterdam CS!
16 July 2007
thailand & frankrijk
na dik een week duiken en kastelen bouwen op het strand op koh tao, gaan we terug naar Bangkok. eerst met de boot naar het vasteland en dan met de slaaptrein naar Bangkok. het centraal station in Bangkok is helemaal oke. je kan er douchen en lekker ontbijten.
we blijven nog een ochtend op khao san road voordat we naar het hotel op het vliegveld gaan. hier bereiden we ons voor op de komende twee reisdagen. alle rugzakken opnieuw inpakken want we stoppen even in Amsterdam om alle overbodige tassen met pim mee te geven voordat we op de trein naar opa en oma in Frankrijk stappen .
nadat we in het hotel hebben voorgeslapen checken we om 23.00 uur in. hmmm, het vliegtuig heeft vertraging om te wachten op tassen uit Sydney? dus we vertrekken pas om 02.00 uur. dit trekken de meiden niet meer, maar ze moeten van de stewardessen wachten met slapen tot we opgestegen zijn.
in London hebben twee uur overstaptijd minus anderhalf uur vertraging: houdt in dat we nog 25 minuten hebben om door de security te komen. en dat is na de laatste aanslagen al net zo'n gekkenhuis als in Amerika. alle schoenen weer uit, waterflesjes weg etc. gelukkig mogen we via de fast lane en hollen we op onze sokken nog net op tijd het vliegtuig binnen. zonder buggy want we hadden geen tijd meer om die op te halen. maar goed, hij heeft het hele jaar prima dienst gedaan.
op schiphol wordt onze naam omgeroepen: een vip behandeling? ongeruste opa's en oma's? nee, de bagage is er niet! na een uur formaliteiten kunnen we eindelijk door. wilt u de rugzakken wel in Frankrijk afleveren? maar natuurlijk, meneer.
daar staan pim en oma an met onze tickets voor de thalys. na de nodige heerlijke koffie en appeltaart gaan we met de trein naar Parijs. twee en half uur later zijn we in Roosendaal! die hoge snelheidslijn was toch klaar? eigenlijk hadden we twee uur om over te stappen in zuid parijs, maar met deze vertraging van meer dan een uur wordt het krap.
als we aankomen hebben we nog precies een half uur om door parijs te komen: we gaan er voor. alletwee een kind en een rugzak en hollen door de gangen van de metro.
als we buiten adem aankomen op het spoor in Montparnasse, rijdt de trein voor onze neus weg. bah!
even de tickets omwisselen en na een uur kunnen we toch naar Poitiers. die tgv is echt super zoals hij hier 300 km per uur kan rijden. dus zijn we binnen anderhalf uur 400 kilometer ten zuiden van Parijs. hier staan opa en oma te wachten en aaf is door het dolle heen als ze ze weer ziet. we gaan met z'n allen in de camper naar huis. evi valt onderweg in slaap, maar aaf wil nog van alles doen. echt Frankrijk: velden met zonnebloemen en mooi avondlicht! na een drankje in de tuin gaan we lekker slapen en de volgende dag is iedereen weer fit.
na drie dagen reizen zijn we van ons hutje in koh tao in het huis van opa en oma in Frankrijk. wat lekker zeg: een zacht bed, een lekkere warme douche, geen lekkende chiffons, lekkende airco's etc. het is minder avontuurlijk maar na een jaar is dat helemaal goed. je leert het wel weer waarderen, zo'n echt huis. trouwens, het is een mooie tussenstop voor nederland, straks in augustus.
we blijven nog een ochtend op khao san road voordat we naar het hotel op het vliegveld gaan. hier bereiden we ons voor op de komende twee reisdagen. alle rugzakken opnieuw inpakken want we stoppen even in Amsterdam om alle overbodige tassen met pim mee te geven voordat we op de trein naar opa en oma in Frankrijk stappen .
nadat we in het hotel hebben voorgeslapen checken we om 23.00 uur in. hmmm, het vliegtuig heeft vertraging om te wachten op tassen uit Sydney? dus we vertrekken pas om 02.00 uur. dit trekken de meiden niet meer, maar ze moeten van de stewardessen wachten met slapen tot we opgestegen zijn.
in London hebben twee uur overstaptijd minus anderhalf uur vertraging: houdt in dat we nog 25 minuten hebben om door de security te komen. en dat is na de laatste aanslagen al net zo'n gekkenhuis als in Amerika. alle schoenen weer uit, waterflesjes weg etc. gelukkig mogen we via de fast lane en hollen we op onze sokken nog net op tijd het vliegtuig binnen. zonder buggy want we hadden geen tijd meer om die op te halen. maar goed, hij heeft het hele jaar prima dienst gedaan.
op schiphol wordt onze naam omgeroepen: een vip behandeling? ongeruste opa's en oma's? nee, de bagage is er niet! na een uur formaliteiten kunnen we eindelijk door. wilt u de rugzakken wel in Frankrijk afleveren? maar natuurlijk, meneer.
daar staan pim en oma an met onze tickets voor de thalys. na de nodige heerlijke koffie en appeltaart gaan we met de trein naar Parijs. twee en half uur later zijn we in Roosendaal! die hoge snelheidslijn was toch klaar? eigenlijk hadden we twee uur om over te stappen in zuid parijs, maar met deze vertraging van meer dan een uur wordt het krap.
als we aankomen hebben we nog precies een half uur om door parijs te komen: we gaan er voor. alletwee een kind en een rugzak en hollen door de gangen van de metro.
als we buiten adem aankomen op het spoor in Montparnasse, rijdt de trein voor onze neus weg. bah!
even de tickets omwisselen en na een uur kunnen we toch naar Poitiers. die tgv is echt super zoals hij hier 300 km per uur kan rijden. dus zijn we binnen anderhalf uur 400 kilometer ten zuiden van Parijs. hier staan opa en oma te wachten en aaf is door het dolle heen als ze ze weer ziet. we gaan met z'n allen in de camper naar huis. evi valt onderweg in slaap, maar aaf wil nog van alles doen. echt Frankrijk: velden met zonnebloemen en mooi avondlicht! na een drankje in de tuin gaan we lekker slapen en de volgende dag is iedereen weer fit.
na drie dagen reizen zijn we van ons hutje in koh tao in het huis van opa en oma in Frankrijk. wat lekker zeg: een zacht bed, een lekkere warme douche, geen lekkende chiffons, lekkende airco's etc. het is minder avontuurlijk maar na een jaar is dat helemaal goed. je leert het wel weer waarderen, zo'n echt huis. trouwens, het is een mooie tussenstop voor nederland, straks in augustus.
12 July 2007
03 July 2007
fotoos XVIII - laos
dolfijnenboot
luang prabang
andere kerktorens
buddha's oren
aaah la vache qui rit
offertjes
honderden budhaatjes tempel in vientiane
thaicoke
luang prabang
andere kerktorens
buddha's oren
aaah la vache qui rit
offertjes
honderden budhaatjes tempel in vientiane
thaicoke
laos - 4000 eilanden, vientiane en luang prabang
tiktik, tiktok, tiktok. het miezert heel zachtjes en verder is het helemaal stil. we zitten, zomaar op een vrijdagmiddag op een paar rotsen midden in een splitsing van de rivier in de mekong delta. we zijn met een heel smal kano-achtig bootje zo ver zuid gebracht dat we aan de overkant cambodja zien. hee, zag ik daar nou wat? stil eens meiden... en ja hoor, even verderop zien we een paar hele bijzondere iriwadi zoetwaterdolfijnen in en uit het water duiken! er zijn zelfs twee kleintjes bij. oh, wat hebben wij een geluk! ze zijn al zo zeldzaam en doordat ze met netten blijven vissen wordt hun aantal steeds minder.
vanuit bangkok hebben we de nachttrein naar de grens met laos genomen en prima geslapen in onze 'sleepers'. als je nou zo kon reizen met de TGV... de volgende ochtend gaan we met de bus de grens over, na het betalen van onze visa en stempels, komen we aan in Pakse. het is een slaperig stadje van niks. we hangen wat in de tuin van het guesthouse en aafje en evi spelen op de court met bakjes, zand en kleine felgekleurde plastic stoeltjes. de volgende dag gaan we met een minibusje naar het zuiden, richting 'de vierduizend eilanden' in de mekong delta. daar is het zo mogelijk nog rustiger. heel stil en heel weids. ik wil heel graag de rivier op en de volgende dag gaan we dus op zoek naar de dolfijnen. eerst cruisen we nog omstebeurt met een kind op schoot op de scooter over het eiland en bekijken de badderende ossen.
de laatste scootertocht voor mij want een uurtje is lang zat met deze buik. ik krijg maar geen vet op mijn lijf en dat A4tje van een kilo begint nu wel te wegen. dus ik ben weer van de kussentjes onder mijn billen en in mijn rug. het reizen begint lastiger te worden en ik loop steeds vaker tegen dingen aan die niet meer gaan. hoe frusterend soms ook, ik moet vaker en vooral eerder om hulp vragen. na de laatste stuitertocht achterin een grotere tuktuk weet ik wel beter. niet te flink zijn, mijn buik laten zien en meteen een plaatsje naast de chauffeur regelen. scheelt harde buiken en tranen.
terug in Pakse doen we nog een dagtocht naar het Dieng plateau samen met een nederlands en een duits stel. heel gezellig eigenlijk, ik loop de hele dag te kletsen en bekijk terloops de drie watervallen. het weven en die indigenous Hmong people, het zal allemaal wel. ik kom er niet eens meer de tuktuk voor uit.
we gaan vanuit Pakse met de nachtbus naar Vientiane, tjokvol zit 'ie. bah, we 'slapen' allebei met een kind op schoot en dan gaat de airco ook weer lekken (Hans, leg het nog maar eens uit). in Vientiane staan ze met stokbroden en la vache qui rit langs de straten. Aafje is helemaal gelukkig. en om Evi tegemoet te komen wordt hier overal gewerkt met grote gele graafmachines en bulldozers! de meiden eten hun buikje rond aan brood met kaas en kijken hun ogen uit. wij worden (omstebeurt gelukkig) ziek. koortsrillingen, diaree, spierpijn, noem maar op. het duurt net niet lang genoeg om ongerust te worden, maar we zijn nu pas weer echt beter.
onze voorlopig laatste reisdagen gaan richting het zuiden (van thailand). genoeg bekeken, we gaan duiken en snorkelen. het wordt een hele lange reisdag: 's ochtends vertrekt de bus vanuit Luang Prabang en rijdt de hele dag zigzaggend door de bergen naar Vientiane. ik besef nu pas dat we toch wel afgelegen zaten. het landschap is al tien uur lang hetzelfde: ondoorgrondelijke bergen groen. een klein jongentje heeft de hele dag bij elke bocht moeten spugen. ben blij dat we veilig 'beneden' zijn.
daar nemen we een tuktuk richting de thaise grens. we hebben gehoord dat de trein om 1900 uur vertrekt en we kijken uit naar onze 'sleepers'. hij sjeest echt door de straten om op tijd te zijn, want we moeten eerst laos nog uit en dan thailand weer in en dat zijn weer heel veel rijen voor stempels en formulieren. hehe, op tijd en afgedraaid komen we aan op het station. ja, er zijn nog kaartjes maar geen bedden in deze trein. oh nee! ik wil niet nog een nacht hier wachten dus we gaan toch maar in de trein in een soort stoelen die op slaapstand kunnen. we willen drie kaartjes kopen, maar dat heeft hij ook niet meer. dan maar die twee laatste. later blijkt dat er nog wel kaartjes waren, waarom wilde hij ze dan niet aan ons verkopen? nu 'slapen' we weer met twee kinderen op schoot, alhoewel Evi en ik de hele nacht ruzie hebben. en heel gek, iedereen slaapt maar dat tl-licht gaat maar niet uit. en ik HAAT tl-licht. bah! wie wilde er ook weer zo nodig met deze trein? Peter houdt wijselijk zijn mond.
's ochtends om 0900 uur komen we na twintigduizend stops in Bangkok aan. we douchen, drinken koffie en eten zoete broodjes. om 1300 uur gaat de volgende trein naar het zuiden. deze reis verloopt een stuk fijner. Aaf heeft een vriendinnetje gevonden en samen springen ze drie uur lang in het rond. die zijn wel aan elkaar gewaagd. Evi valt nu gelukkig bij me op schoot in slaap en slaapt wel drie uur. ik heb een mooie A3 formaat zwartwit kopie van de 'Guardian' gekocht en kan heerlijk lezen. om 2100 uur komen we aan en kunnen meteen in de tuktuk naar een guesthouse. elk bed is goed en we vallen meteen in slaap.
de volgende dag gaan we om 1300 uur met de ferry naar Ko Tau en vinden een prima kamer met een restaurantje en, belangrijker, vijf stappen van het strand. ik koop gauw een setje met schepjes en zeefjes ('mam, hier wordt ik heel blij van!') en de meisjes lopen de hele dag in hun blote billen bij laag tij te scheppen. ik heb net tekenblokken en verf gekocht voor de afwisseling. ik lees mijn boek uit over Cambodja (snel, want ik kan er niet zo goed tegen. wat een vreselijke kmher rouge familiegeschiedenis en wat een rotland eigenlijk). Peter regelt zijn duiken en ziet reuzeschildpadden en nog meer moois.
en dan komt er vanzelf een dag dat we weer gaan reizen. richting huis welteverstaan.
vanuit bangkok hebben we de nachttrein naar de grens met laos genomen en prima geslapen in onze 'sleepers'. als je nou zo kon reizen met de TGV... de volgende ochtend gaan we met de bus de grens over, na het betalen van onze visa en stempels, komen we aan in Pakse. het is een slaperig stadje van niks. we hangen wat in de tuin van het guesthouse en aafje en evi spelen op de court met bakjes, zand en kleine felgekleurde plastic stoeltjes. de volgende dag gaan we met een minibusje naar het zuiden, richting 'de vierduizend eilanden' in de mekong delta. daar is het zo mogelijk nog rustiger. heel stil en heel weids. ik wil heel graag de rivier op en de volgende dag gaan we dus op zoek naar de dolfijnen. eerst cruisen we nog omstebeurt met een kind op schoot op de scooter over het eiland en bekijken de badderende ossen.
de laatste scootertocht voor mij want een uurtje is lang zat met deze buik. ik krijg maar geen vet op mijn lijf en dat A4tje van een kilo begint nu wel te wegen. dus ik ben weer van de kussentjes onder mijn billen en in mijn rug. het reizen begint lastiger te worden en ik loop steeds vaker tegen dingen aan die niet meer gaan. hoe frusterend soms ook, ik moet vaker en vooral eerder om hulp vragen. na de laatste stuitertocht achterin een grotere tuktuk weet ik wel beter. niet te flink zijn, mijn buik laten zien en meteen een plaatsje naast de chauffeur regelen. scheelt harde buiken en tranen.
terug in Pakse doen we nog een dagtocht naar het Dieng plateau samen met een nederlands en een duits stel. heel gezellig eigenlijk, ik loop de hele dag te kletsen en bekijk terloops de drie watervallen. het weven en die indigenous Hmong people, het zal allemaal wel. ik kom er niet eens meer de tuktuk voor uit.
we gaan vanuit Pakse met de nachtbus naar Vientiane, tjokvol zit 'ie. bah, we 'slapen' allebei met een kind op schoot en dan gaat de airco ook weer lekken (Hans, leg het nog maar eens uit). in Vientiane staan ze met stokbroden en la vache qui rit langs de straten. Aafje is helemaal gelukkig. en om Evi tegemoet te komen wordt hier overal gewerkt met grote gele graafmachines en bulldozers! de meiden eten hun buikje rond aan brood met kaas en kijken hun ogen uit. wij worden (omstebeurt gelukkig) ziek. koortsrillingen, diaree, spierpijn, noem maar op. het duurt net niet lang genoeg om ongerust te worden, maar we zijn nu pas weer echt beter.
onze voorlopig laatste reisdagen gaan richting het zuiden (van thailand). genoeg bekeken, we gaan duiken en snorkelen. het wordt een hele lange reisdag: 's ochtends vertrekt de bus vanuit Luang Prabang en rijdt de hele dag zigzaggend door de bergen naar Vientiane. ik besef nu pas dat we toch wel afgelegen zaten. het landschap is al tien uur lang hetzelfde: ondoorgrondelijke bergen groen. een klein jongentje heeft de hele dag bij elke bocht moeten spugen. ben blij dat we veilig 'beneden' zijn.
daar nemen we een tuktuk richting de thaise grens. we hebben gehoord dat de trein om 1900 uur vertrekt en we kijken uit naar onze 'sleepers'. hij sjeest echt door de straten om op tijd te zijn, want we moeten eerst laos nog uit en dan thailand weer in en dat zijn weer heel veel rijen voor stempels en formulieren. hehe, op tijd en afgedraaid komen we aan op het station. ja, er zijn nog kaartjes maar geen bedden in deze trein. oh nee! ik wil niet nog een nacht hier wachten dus we gaan toch maar in de trein in een soort stoelen die op slaapstand kunnen. we willen drie kaartjes kopen, maar dat heeft hij ook niet meer. dan maar die twee laatste. later blijkt dat er nog wel kaartjes waren, waarom wilde hij ze dan niet aan ons verkopen? nu 'slapen' we weer met twee kinderen op schoot, alhoewel Evi en ik de hele nacht ruzie hebben. en heel gek, iedereen slaapt maar dat tl-licht gaat maar niet uit. en ik HAAT tl-licht. bah! wie wilde er ook weer zo nodig met deze trein? Peter houdt wijselijk zijn mond.
's ochtends om 0900 uur komen we na twintigduizend stops in Bangkok aan. we douchen, drinken koffie en eten zoete broodjes. om 1300 uur gaat de volgende trein naar het zuiden. deze reis verloopt een stuk fijner. Aaf heeft een vriendinnetje gevonden en samen springen ze drie uur lang in het rond. die zijn wel aan elkaar gewaagd. Evi valt nu gelukkig bij me op schoot in slaap en slaapt wel drie uur. ik heb een mooie A3 formaat zwartwit kopie van de 'Guardian' gekocht en kan heerlijk lezen. om 2100 uur komen we aan en kunnen meteen in de tuktuk naar een guesthouse. elk bed is goed en we vallen meteen in slaap.
de volgende dag gaan we om 1300 uur met de ferry naar Ko Tau en vinden een prima kamer met een restaurantje en, belangrijker, vijf stappen van het strand. ik koop gauw een setje met schepjes en zeefjes ('mam, hier wordt ik heel blij van!') en de meisjes lopen de hele dag in hun blote billen bij laag tij te scheppen. ik heb net tekenblokken en verf gekocht voor de afwisseling. ik lees mijn boek uit over Cambodja (snel, want ik kan er niet zo goed tegen. wat een vreselijke kmher rouge familiegeschiedenis en wat een rotland eigenlijk). Peter regelt zijn duiken en ziet reuzeschildpadden en nog meer moois.
en dan komt er vanzelf een dag dat we weer gaan reizen. richting huis welteverstaan.
met vleugels
hallo lieverds,
na een radiostilte van ons een teken van leven! in laos zijn we alletwee ziek geweest vandaar dat jullie langer moeten wachten op nieuwe verhalen. ben druk aan het schrijven dus morgen staat het er wel op. ja, met meer fotoos.
11 June 2007
fotoos XVII - cambodja
angkor wat
bayone
indiana penningdevries
aaf aangenaam
spelen in angkor wat
zijde spinnen
drijvend dorp
bayone
indiana penningdevries
aaf aangenaam
spelen in angkor wat
zijde spinnen
drijvend dorp
cambodia - siem reap & angkor
de weg naar Siem Reap (Angkor Wat) zou vanaf de grens heel slecht zijn. dat willen sommige mensen ook want dan koopt tinus toerist wel een duur vliegticket. uit principe gaan we dus met de bus. het is twaalf uur bussen en de kwaliteit van de weg valt wel mee. we hebben ergere onverharde wegen meegemaakt. aaf en evi entertainen de gehele bus en wij kunnen lekker lezen. op deze manier vliegt de tijd voor iedereen. wanneer het donker wordt, zien we ineens allemaal tl-lampen in de pikzwarte nacht, heel science fiction. het is geen straatverlichting en het zijn geen vissers, maar tl-lampen boven een plastic scherm, waar 's nachts sprinkhanen mee worden gevangen. gefrituurde sprinkhaan is hier een snack. iedereen vindt het lekker en vangt ze, dus je ziet honderden van die lichten en dat is een spectaculair gezicht.
we trekken in bij een hostel waar een groot deel van de inkomsten terugvloeit naar de lokale gemeenschap. dat is hard nodig want het land is echt arm. iedere dollar die iemand weer wat toekomstperspectief biedt is meegenomen. je ziet ook veel projecten van internationale organisaties hier (scholen, ziekenhuizen, waterpompen etc.). voordat we weggaan doneren we drie schoolpaketten met uniform en in de supermarkt haalt aaf 20 tandenborstels en tandpasta. dat kunnen ze dan ook mooi uitdelen op school.
we huren een tuktuk en gaan drie dagen naar Angkor Wat. drie dagen?? ja, het gebied Angkor is echt heel groot, 50 km x 50 km, en een opgraving is tussen de 4 en 8 km in het vierkant. zo zien we als eerste de grote glimlachende hoofden van de Bayone. Evi is verliefd op de olifanten die je van de parkeerplaats naar de tempel kunnen brengen. van niet al te dichtbij en veilig op de arm bekijkt ze de oren, de snuit, de tong en de staart aandachtig. later zien we de torens van Angkor Wat en de machtige boomwortels van Ta Prohm. hier lijkt het wel jungle book! aangezien het iedere dag 33 graden is en heeel vochtig, heb je het wel gezien na 6 uur klimmen en zweten bij een opgraving. dus in de middag rusten we in de luie stoelen in het hostel met een muziekje en een boekje.
na onze culturele overkill gaan we nog een dag een zijdefabriekje bekijken en een drijvend dorp dat aan de oevers van het 100 km lange meer, Tonle Sap, ligt. hier zien we de echte armoede. ook in Cambodja is visser zijn geen pretje. vooral niet als je alleen maar in het droge seizoen mag vissen. ze leven met een gezin in een drijvend huis (op vaten) van 4 bij 4 meter inclusief de varkens en de kippen. zo zien we toch nog een beetje meer van het land terwijl we dachten dat we als een amerikaanse toerist even een 'must see' gingen bekijken.
na een week Siem Reap gaan we weer terug naar Bangkok. we hebben de helft van onze spullen daar achtergelaten omdat we gelezen hadden dat de wegen nogal slecht zijn in Cambodja. en over die hobbelige wegen door naar Laos trekt de zwangere Cir niet meer. daarom gaan we morgen met de nachttrein naar de grensovergang bij Pakse, richting de duizend eilanden met zoetwaterdolfijnen!
we trekken in bij een hostel waar een groot deel van de inkomsten terugvloeit naar de lokale gemeenschap. dat is hard nodig want het land is echt arm. iedere dollar die iemand weer wat toekomstperspectief biedt is meegenomen. je ziet ook veel projecten van internationale organisaties hier (scholen, ziekenhuizen, waterpompen etc.). voordat we weggaan doneren we drie schoolpaketten met uniform en in de supermarkt haalt aaf 20 tandenborstels en tandpasta. dat kunnen ze dan ook mooi uitdelen op school.
we huren een tuktuk en gaan drie dagen naar Angkor Wat. drie dagen?? ja, het gebied Angkor is echt heel groot, 50 km x 50 km, en een opgraving is tussen de 4 en 8 km in het vierkant. zo zien we als eerste de grote glimlachende hoofden van de Bayone. Evi is verliefd op de olifanten die je van de parkeerplaats naar de tempel kunnen brengen. van niet al te dichtbij en veilig op de arm bekijkt ze de oren, de snuit, de tong en de staart aandachtig. later zien we de torens van Angkor Wat en de machtige boomwortels van Ta Prohm. hier lijkt het wel jungle book! aangezien het iedere dag 33 graden is en heeel vochtig, heb je het wel gezien na 6 uur klimmen en zweten bij een opgraving. dus in de middag rusten we in de luie stoelen in het hostel met een muziekje en een boekje.
na onze culturele overkill gaan we nog een dag een zijdefabriekje bekijken en een drijvend dorp dat aan de oevers van het 100 km lange meer, Tonle Sap, ligt. hier zien we de echte armoede. ook in Cambodja is visser zijn geen pretje. vooral niet als je alleen maar in het droge seizoen mag vissen. ze leven met een gezin in een drijvend huis (op vaten) van 4 bij 4 meter inclusief de varkens en de kippen. zo zien we toch nog een beetje meer van het land terwijl we dachten dat we als een amerikaanse toerist even een 'must see' gingen bekijken.
na een week Siem Reap gaan we weer terug naar Bangkok. we hebben de helft van onze spullen daar achtergelaten omdat we gelezen hadden dat de wegen nogal slecht zijn in Cambodja. en over die hobbelige wegen door naar Laos trekt de zwangere Cir niet meer. daarom gaan we morgen met de nachttrein naar de grensovergang bij Pakse, richting de duizend eilanden met zoetwaterdolfijnen!
fotoos XVI - bangkok
bangkok babe
shoppen shoppen shoppen
dansen in het park
he wie lopen daar op straat
kieke budha
gouden Budha en evi
ronald Mc Thai
shoppen shoppen shoppen
dansen in het park
he wie lopen daar op straat
kieke budha
gouden Budha en evi
ronald Mc Thai
10 June 2007
thailand - bangkok
bangkok! we gaan letterlijk van een ontwikkelingsland naar de bewoonde wereld. we komen om 01.00 uur 's nachts aan nadat we van denpasar via hongkong naar bangkok zijn gevlogen. daarom verwennen we ons zelf met een hotel naast de gate. ik sluit me meteen op in de badkamer en spoel met een fikse straal warm water al het stof van me af. heerlijk met al die cremetjes en zeepjes. als ik klaar ben ligt iedereen natuurlijk al lang te pitten...'s ochtends zijn we net op tijd voor het ontbijt met bruin brood, roquefort en gorgonzola. lekker! nooit geweten dat je kaas zo kan missen.
tja, het is misschien vreemd, maar ik heb me van te voren niet goed gerealiseerd dat de indonesiers het zo slecht hebben. ze hebben tien jaar geleden betere tijden gekend en nu is de economie weeeer ingezakt. daar worden ze natuurlijk mistroostig van en dat merk je bijna overal. voor de toeristen is dat goed nieuws want nu zit je voor een habbekrats in de mooiste hotels. alleen waar zijn die toeristen? het is een heel mooi land hoor en er is nog zoveel meer te zien. dus sla je slag en zie de mooiste plekken zonder de bussen vol met toeristen.
in bangkok vinden we een rustig guesthouse met een ommuurde tuin in de buurt van de rivier. niemand zal het geloven maar hier is het dus heeeeel stil. je hoort de vogeltjes zingen. en dat in bangkok, waar het nooit stil en rustig is. we lopen, varen en tuk-tuken door de stad en bekijken de gigantische gouden, liggende buddha en het paleis. pfoe, het is echt warm, 36 graden en 90% vochtigheid. we zijn maar wat blij met de airco op onze kamer.
na vijven doet aafje mee met de aerobiclessen in het park om de hoek. aan de andere kant van de straat eten we de beste indiase roti van de stad en we sluiten af met een echte italiaanse dubbele espresso. Peter dan, want zelfs als ik cafe latte drink, ben ik tot diep in de nacht wakker en ik kan toch al niet goed meer op mijn buik liggen. op sommige dagen loopt de halve stad in felgele shirtjes om de koning te eren. op elke straathoek kan je ook een levensgrote foto van hem kopen. of een vaantje ofzo.
ik heb twee dagen nagedacht waarom een vierjarig meisje roept: 'dit is een leuke stad!' als we op de derde verdieping van de snelweg bangkok binnen rijden. dan valt eindelijk het kwartje. om de warmte te ontsnappen (mooi excuus) gaan we ook een dag shoppen. kan aafje eindelijk haar langbewaarde, van marsha gekregen, thaise bhat uitgeven. ze koopt een zonnebril en een bikini en gedraagt zich als een echte shop-a-holic. ze loopt innig gelukkig met allemaal glimmende tassen door de malls. het zal wel in de genen zitten, dat ze aanvoelde dat je hier goed kan shoppen. de malls zijn hier geweldig luxe. zo mogelijk nog groter en glimmender dan in amerika. hoeveel autodealers zitten er bij jullie op de vierde verdieping van het winkelcentrum?
na een week te zijn bijgekomen in het 'luxe' bangkok is het tijd om eens in cambodja te gaan kijken.
tja, het is misschien vreemd, maar ik heb me van te voren niet goed gerealiseerd dat de indonesiers het zo slecht hebben. ze hebben tien jaar geleden betere tijden gekend en nu is de economie weeeer ingezakt. daar worden ze natuurlijk mistroostig van en dat merk je bijna overal. voor de toeristen is dat goed nieuws want nu zit je voor een habbekrats in de mooiste hotels. alleen waar zijn die toeristen? het is een heel mooi land hoor en er is nog zoveel meer te zien. dus sla je slag en zie de mooiste plekken zonder de bussen vol met toeristen.
in bangkok vinden we een rustig guesthouse met een ommuurde tuin in de buurt van de rivier. niemand zal het geloven maar hier is het dus heeeeel stil. je hoort de vogeltjes zingen. en dat in bangkok, waar het nooit stil en rustig is. we lopen, varen en tuk-tuken door de stad en bekijken de gigantische gouden, liggende buddha en het paleis. pfoe, het is echt warm, 36 graden en 90% vochtigheid. we zijn maar wat blij met de airco op onze kamer.
na vijven doet aafje mee met de aerobiclessen in het park om de hoek. aan de andere kant van de straat eten we de beste indiase roti van de stad en we sluiten af met een echte italiaanse dubbele espresso. Peter dan, want zelfs als ik cafe latte drink, ben ik tot diep in de nacht wakker en ik kan toch al niet goed meer op mijn buik liggen. op sommige dagen loopt de halve stad in felgele shirtjes om de koning te eren. op elke straathoek kan je ook een levensgrote foto van hem kopen. of een vaantje ofzo.
ik heb twee dagen nagedacht waarom een vierjarig meisje roept: 'dit is een leuke stad!' als we op de derde verdieping van de snelweg bangkok binnen rijden. dan valt eindelijk het kwartje. om de warmte te ontsnappen (mooi excuus) gaan we ook een dag shoppen. kan aafje eindelijk haar langbewaarde, van marsha gekregen, thaise bhat uitgeven. ze koopt een zonnebril en een bikini en gedraagt zich als een echte shop-a-holic. ze loopt innig gelukkig met allemaal glimmende tassen door de malls. het zal wel in de genen zitten, dat ze aanvoelde dat je hier goed kan shoppen. de malls zijn hier geweldig luxe. zo mogelijk nog groter en glimmender dan in amerika. hoeveel autodealers zitten er bij jullie op de vierde verdieping van het winkelcentrum?
na een week te zijn bijgekomen in het 'luxe' bangkok is het tijd om eens in cambodja te gaan kijken.
fotoo fam - 43 wk
hallo daar! wel warm in cambodja maar wij kunnen al heel goed zelf naar alle tempels lopen, dus...
24 May 2007
fotoos XV - lombok & bali
mogguh
toko lombok
gigantische garuda
allerzuidelijkste zuidkust op bali
bali bloemeneiland
toko lombok
gigantische garuda
allerzuidelijkste zuidkust op bali
bali bloemeneiland
indonesie - lombok
na 20 uur bussen zijn we weer terug in denpasar op bali. het ging op z'n mexicaans, zeg maar. prima bus, genoeg ruimte en iedereen heeft kunnen slapen. de TV ging alleen niet aan (gelukkig maar) en de wegen waren vol met kuilen en gaten. midden in de nacht een band verwisselen is geen probleem voor de mannen.
op de terminal in denpasar komen we te laat voor onze shuttlebus naar Padangbai dus we regelen een taxi. kunnen we mooi nog even ontbijtlunchen voor we vier uur gaan boten naar de Gilli's. Aafje mag natuurlijk meesturen met de kapitein en Peter leest heerlijk zijn boek op de voorplecht. wij doen ons middagdutje in de schaduw. het is heerlijk op het water! en wat een mooie zonsondergang. in het donker worden we met een klein bootje op het strand gebracht want er is geen haven op Gili Trawanang. Peter gaat op zoek naar een kamer en wij drinken 'epple djoes' en thee.
dus hier zijn alle toeristen! iedereen komt hierheen om te duiken maar toch is het nog steeds erg rustig. op de moskee na dan. onze franse buurmeiden vluchten de volgende morgen gauw weg. ze wisten zeker dat de imam IN hun kamer stond om vijf uur vannacht. het is inderdaad niet normaal hier, de speaker staat zo hard dat het geluid gigantisch wordt overstuurd. en mooi zingen deden ze toch al niet. we verlangen terug naar die vredige hindoes met hun lieve bloemenoffertjes op de stoep.
we hebben een paar heerlijke slome dagen op het strand. we eten bruin brood (eindelijk!) en drinken cafe latte bij de plaatselijk Illy. het blijkt van een nederlandse te zijn en we kletsen gezellig bij. Peter vindt de beste pizzabakker van het eiland op een verlaten plek langs het strand. in de schemering eten we op een overdekt podiumhuisje aan een uitgestrekte zee een echte houtoven-pizza.
met de boot gaan we richting het vasteland van Lombok. in Sengigi posten we onze foto cd voor Pim, brengen de was weg en ontluizen Aafjes hoofd weer eens. bah! ik kan ineens niet zo goed meer tegen dat al die viezigheid en dat stof. hormonen natuurlijk. we besluiten niet naar Sumbawa en Flores te gaan; eigenlijk vanwege mijn buik. ik zie er een beetje tegenop dat de wegen slechter worden, de hygiene minder wordt en de gebieden meer afgelegen zijn. jammer, want Flores moet erg mooi zijn. maar toch voel ik me opgelucht, dus het is voor nu de juiste beslissing.
Peter gaat met de meisjes op zoek naar een kennis uit de danswereld en alhoewel hij er zelf niet is, vermaken ze zich prima in zijn hotel en zijn huis. vooral de dierentuin die hij heeft aangelegd is een succes bij de meisjes. ik ben best jaloers want naast de twee sharpeis hebben ze zelfs een cassowary (soort prehistorische emu) gezien en die zijn heel zeldzaam!
na Ynske haar bericht over de mooie kusten in het zuiden van Lombok gaan we daar eens kijken. inderdaad schitterende baaien en wijdse uitzichten. en lekker niemand te bekennen. dus we tuffen met onze brommertjes daarheen en aafje en evi spelen in hun blootje met de schelpen. ik zit en sudoku me helemaal suf. ben al bijna toe aan Peter zijn 'black belt sudoku boek'. 's avonds maakt de jongen van de overkant seafood op een hete plaat. heerlijk vers en smaakvol.
de reisdag van Kuta Lombok naar Kuta Bali is lang. we vertrekken om tien uur 's ochtends met een minibusje en varen 's middags met de ferry over. op de ferry krijg ik fikse ruzie met een knul die me kaartjes voor de kinderen wil verkopen. hij wil wel dat ik betaal maar kan me maar geen kaartjes laten zien. ja, dat kennen we nu wel. in plaats dat ik gewoon rustig blijf en hem negeer, wordt ik heel erg boos. hij ook, want hij mist zijn zakcentje en staat voor gek voor zijn maatjes. zonde van mijn energie. en jammer voor al die indonesiers die niet zo zijn. want ik word er wel gek van (en een stuk minder vriendelijk) dat bijna iedereen je steeds probeert te belazeren. in Padangbai gaan we met een ander minibusje in de file naar Kuta. 's avonds om half negen komen we aan. iedereen is moe en hongerig en het is toch iets te ver lopen naar het hotel. gelukkig is er weer een goede kamer voor ons met airco en een heerlijk stevig matras. we slapen alle vier als een roos.
nog twee dagen relaxen en dan naar bangkok.
op de terminal in denpasar komen we te laat voor onze shuttlebus naar Padangbai dus we regelen een taxi. kunnen we mooi nog even ontbijtlunchen voor we vier uur gaan boten naar de Gilli's. Aafje mag natuurlijk meesturen met de kapitein en Peter leest heerlijk zijn boek op de voorplecht. wij doen ons middagdutje in de schaduw. het is heerlijk op het water! en wat een mooie zonsondergang. in het donker worden we met een klein bootje op het strand gebracht want er is geen haven op Gili Trawanang. Peter gaat op zoek naar een kamer en wij drinken 'epple djoes' en thee.
dus hier zijn alle toeristen! iedereen komt hierheen om te duiken maar toch is het nog steeds erg rustig. op de moskee na dan. onze franse buurmeiden vluchten de volgende morgen gauw weg. ze wisten zeker dat de imam IN hun kamer stond om vijf uur vannacht. het is inderdaad niet normaal hier, de speaker staat zo hard dat het geluid gigantisch wordt overstuurd. en mooi zingen deden ze toch al niet. we verlangen terug naar die vredige hindoes met hun lieve bloemenoffertjes op de stoep.
we hebben een paar heerlijke slome dagen op het strand. we eten bruin brood (eindelijk!) en drinken cafe latte bij de plaatselijk Illy. het blijkt van een nederlandse te zijn en we kletsen gezellig bij. Peter vindt de beste pizzabakker van het eiland op een verlaten plek langs het strand. in de schemering eten we op een overdekt podiumhuisje aan een uitgestrekte zee een echte houtoven-pizza.
met de boot gaan we richting het vasteland van Lombok. in Sengigi posten we onze foto cd voor Pim, brengen de was weg en ontluizen Aafjes hoofd weer eens. bah! ik kan ineens niet zo goed meer tegen dat al die viezigheid en dat stof. hormonen natuurlijk. we besluiten niet naar Sumbawa en Flores te gaan; eigenlijk vanwege mijn buik. ik zie er een beetje tegenop dat de wegen slechter worden, de hygiene minder wordt en de gebieden meer afgelegen zijn. jammer, want Flores moet erg mooi zijn. maar toch voel ik me opgelucht, dus het is voor nu de juiste beslissing.
Peter gaat met de meisjes op zoek naar een kennis uit de danswereld en alhoewel hij er zelf niet is, vermaken ze zich prima in zijn hotel en zijn huis. vooral de dierentuin die hij heeft aangelegd is een succes bij de meisjes. ik ben best jaloers want naast de twee sharpeis hebben ze zelfs een cassowary (soort prehistorische emu) gezien en die zijn heel zeldzaam!
na Ynske haar bericht over de mooie kusten in het zuiden van Lombok gaan we daar eens kijken. inderdaad schitterende baaien en wijdse uitzichten. en lekker niemand te bekennen. dus we tuffen met onze brommertjes daarheen en aafje en evi spelen in hun blootje met de schelpen. ik zit en sudoku me helemaal suf. ben al bijna toe aan Peter zijn 'black belt sudoku boek'. 's avonds maakt de jongen van de overkant seafood op een hete plaat. heerlijk vers en smaakvol.
de reisdag van Kuta Lombok naar Kuta Bali is lang. we vertrekken om tien uur 's ochtends met een minibusje en varen 's middags met de ferry over. op de ferry krijg ik fikse ruzie met een knul die me kaartjes voor de kinderen wil verkopen. hij wil wel dat ik betaal maar kan me maar geen kaartjes laten zien. ja, dat kennen we nu wel. in plaats dat ik gewoon rustig blijf en hem negeer, wordt ik heel erg boos. hij ook, want hij mist zijn zakcentje en staat voor gek voor zijn maatjes. zonde van mijn energie. en jammer voor al die indonesiers die niet zo zijn. want ik word er wel gek van (en een stuk minder vriendelijk) dat bijna iedereen je steeds probeert te belazeren. in Padangbai gaan we met een ander minibusje in de file naar Kuta. 's avonds om half negen komen we aan. iedereen is moe en hongerig en het is toch iets te ver lopen naar het hotel. gelukkig is er weer een goede kamer voor ons met airco en een heerlijk stevig matras. we slapen alle vier als een roos.
nog twee dagen relaxen en dan naar bangkok.
fotoos XIV - java
bromo vroeg
bromo wakker
theeplukster
aafje, ga je mee naar school!
de rubberman
een echt batikstempel
de wasschrijfster
prambanan tempel
borobudur
bromo wakker
theeplukster
aafje, ga je mee naar school!
de rubberman
een echt batikstempel
de wasschrijfster
prambanan tempel
borobudur
17 May 2007
indonesie - java
na het ontbijt tuffen we weer de berg af naar Probollingo, om de aansluiting naar Solo te pakken. in Probo ga ik nog even verhaal halen bij onze 'touroperator' omdat hij ons gisteren in een oliebus heeft gezet voor de prijs van een taxi. gevolg was dat al onze tassen, kinderen en daarna ook wij onder de olie zaten. zoals het overal in zuid-oost azie is, neemt niemand meer de verantwoordelijkheid wanneer je al betaald hebt. zo ook deze mannen niet. de airco minibus die ze voor de rit naar Solo geregeld hebben ziet er beter uit (denken wij).
na een uur begint de airco te lekken. de persoon op de bijrijdersstoel wordt behoorlijk nat en de chauffeur weet weer van niets. Circe 'Mc Guyver' maakt een opvangbakje van een lege waterfles en zo reist deze passagier voor hetzefde geld 5 uur lang met een bakje op z'n schouder dat hij ieder kwartier kan legen. de chauffeur zegt alleen maar: 'oooooh, no problem.'
in Solo komen we in een lekker hotelletje (zoals evi dat noemt) aan een steeg waar aaf en evi iedere vrije minuut met de kinderen van de eigenaar kunnen spelen. evi scheurt de gehele dag rond in een blauwe bolide en aaf zit indonesische soaps te kijken met de meiden van de aangrenzende beauty salon.
we gaan een dag tempels bekijken en aaf laat zich inwijden door de lokale theepluksters in de geheimen van het thee plukken. onder een hoop gejoel van de pro's doet aaf een pionpet op en een mand om en begint ook te plukken. 'gaat best goed', zegt aaf. ja aaf, alleen doen deze dames het van 06.00 tot 12.00 uur. na het bekijken van nog een waterval van 80 meter is ook deze dag weer voorbij.
Cir gaat nog een dag batikken en komt thuis met een mooi gebatikt tafelkleed. de laatste dag gaan we met een paard en wagen naar een naburig dorpje waar we achtereenvolgens zien hoe ze gamelans smeden, tofu maken, rijstcrackers maken en de drie technieken van batik verven toepassen.
de volgende stop is Yogjakarta. hier bezoeken we de tempels pramanam en borobudur (kijk zelf maar of je ze mooi vindt). wie lopen we in de lokale shopping mall tegen het lijf? Spiderman! terwijl hij net een diepte-interview staat af te geven, regelt aaf dat ze het podium op mag om hem een hand te geven. de twee hosts vinden het wel leuk dat een kind uit zich zelf naar spiderman komt en stellen haar een aantal vragen over haarzelf en over spiderman (alleen moet die mevrouw de microfoon wat sneller naar aaf d'r mond bewegen, ze moet haar steeds corrigeren). na wat high fives is ze toch weer een spiderman 3 kleurboek rijker.
genoeg gezien in Yogja. met de nachtbus en de ferry op naar het strand op de Gilli's bij Lombok.
na een uur begint de airco te lekken. de persoon op de bijrijdersstoel wordt behoorlijk nat en de chauffeur weet weer van niets. Circe 'Mc Guyver' maakt een opvangbakje van een lege waterfles en zo reist deze passagier voor hetzefde geld 5 uur lang met een bakje op z'n schouder dat hij ieder kwartier kan legen. de chauffeur zegt alleen maar: 'oooooh, no problem.'
in Solo komen we in een lekker hotelletje (zoals evi dat noemt) aan een steeg waar aaf en evi iedere vrije minuut met de kinderen van de eigenaar kunnen spelen. evi scheurt de gehele dag rond in een blauwe bolide en aaf zit indonesische soaps te kijken met de meiden van de aangrenzende beauty salon.
we gaan een dag tempels bekijken en aaf laat zich inwijden door de lokale theepluksters in de geheimen van het thee plukken. onder een hoop gejoel van de pro's doet aaf een pionpet op en een mand om en begint ook te plukken. 'gaat best goed', zegt aaf. ja aaf, alleen doen deze dames het van 06.00 tot 12.00 uur. na het bekijken van nog een waterval van 80 meter is ook deze dag weer voorbij.
Cir gaat nog een dag batikken en komt thuis met een mooi gebatikt tafelkleed. de laatste dag gaan we met een paard en wagen naar een naburig dorpje waar we achtereenvolgens zien hoe ze gamelans smeden, tofu maken, rijstcrackers maken en de drie technieken van batik verven toepassen.
de volgende stop is Yogjakarta. hier bezoeken we de tempels pramanam en borobudur (kijk zelf maar of je ze mooi vindt). wie lopen we in de lokale shopping mall tegen het lijf? Spiderman! terwijl hij net een diepte-interview staat af te geven, regelt aaf dat ze het podium op mag om hem een hand te geven. de twee hosts vinden het wel leuk dat een kind uit zich zelf naar spiderman komt en stellen haar een aantal vragen over haarzelf en over spiderman (alleen moet die mevrouw de microfoon wat sneller naar aaf d'r mond bewegen, ze moet haar steeds corrigeren). na wat high fives is ze toch weer een spiderman 3 kleurboek rijker.
genoeg gezien in Yogja. met de nachtbus en de ferry op naar het strand op de Gilli's bij Lombok.
11 May 2007
03 May 2007
indonesie - bali & java
in lovina-kalibukbuk verblijven we in een hotel met kleine huisjes in een mooie groene tuin. we zijn de enigen op twee nederlanders en een duits/russisch stel met jongetje van drie na. wij genieten van de stilte, maar we begrijpen verder niet goed waarom men het hier zo geweldig vindt. op de dolfijnen die bij zonsopgang langs ons bootje springen na dan. het strand is zwart en niet aanlokkelijk. de plaatselijke bevolking hangt de hele dag voor hun toko en berekent driedubbele prijzen aan die ene toerist die nog wel hier heen komt.
om aan dit lijzige sfeertje te ontsnappen gaan we met brommertjes op pad. we vragen het duitste stel met jongetje van drie mee, want het arme kind verveelt zich stierlijk met al maanden alleen zijn ouders omzich heen. dus tip voor wie gaat reizen met kinderen: neem er minimaal twee mee.
via de bemo (minibus) gaan we naar gilimanuk, alwaar we met de ferry overgaan naar java. met pompende, keiharde turks aandoende muziek op de roestende boot ben ik blij dat het maar een half uurtje duurt. aan de overkant nemen we de trein. bij de poort zegt een mijnheer in uniform dat de trein niet meer gaat en hup zijn vriendje met de bemo staat natuurlijk al klaar. ik heb mijn buik vol van dit soort grappen en reageer niet meer. op het station koop ik kaartjes voor de trein naar Jember bij drie giechelende meiden met hoofddoek die hun engels willen oefenen.
Jember is een stad half zo groot als Rotterdam met drie universiteiten. toch zijn ze niet aan westerlingen gewend. via studenten die we in de trein ontmoet hebben, zien we de campus en eten we bij de lekkerste warungs. toch moeten we wat strikter worden met hygiene, want aaf en evi hebben regelmatig diaree. in een van de vele supermarktjes vind ik brood, knakworstjes van rundvlees (halal) en een pot pindakaas. even geen soto, sate kambing of nasi udang voor hen.
peter is met een aantal van de studenten op pad geweest om informatie te krijgen over de twee nationale parken in het zuiden van oost java. het schijnt er heel mooi te zijn met veel wilde dieren. we besluiten uiteindelijk om er niet heen te gaan: de weg er naar toe is heel ontoegankelijk en het is wel heel afgelegen daar. ik voel me prima maar een uur in een jeep of op de brommer is wel genoeg.
een paar dagen Jember is wel weer mooi geweest. om de drie, vier uur schalt er een ongelooflijk hondengejank (zo uit lady en de vagebond) vanuit de minaretten door de straten. geen ontkomen aan en om gek van te worden, zeker om drie uur 's nachts. we gaan met de ochtendtrein naar Probollingo van waaruit we via een 'scenic route' door de bergen bij de voet van de Bromo uitkomen. in Indonesie is dat dan wel een dag reizen, die 170 km, en we zitten met een theetje even bij te komen in de koelte van de bergen.
om vier uur 's ochtends pikt de jeep ons op en rijdt naar de hoogste berg in de buurt van de Bromo. zo zien we bij volle maan de zonsopkomst en daartussen een groepje rokende vulkanen: heel mooi. wij drieen dan, aafje heeft het veel te koud en hangt alleen maar onder mijn jas. peter beklimt een uurtje later nog de kraterrand en ruikt de zwavel. wij warmen ons aan hete thee en de eerste zonnestralen.
om aan dit lijzige sfeertje te ontsnappen gaan we met brommertjes op pad. we vragen het duitste stel met jongetje van drie mee, want het arme kind verveelt zich stierlijk met al maanden alleen zijn ouders omzich heen. dus tip voor wie gaat reizen met kinderen: neem er minimaal twee mee.
via de bemo (minibus) gaan we naar gilimanuk, alwaar we met de ferry overgaan naar java. met pompende, keiharde turks aandoende muziek op de roestende boot ben ik blij dat het maar een half uurtje duurt. aan de overkant nemen we de trein. bij de poort zegt een mijnheer in uniform dat de trein niet meer gaat en hup zijn vriendje met de bemo staat natuurlijk al klaar. ik heb mijn buik vol van dit soort grappen en reageer niet meer. op het station koop ik kaartjes voor de trein naar Jember bij drie giechelende meiden met hoofddoek die hun engels willen oefenen.
Jember is een stad half zo groot als Rotterdam met drie universiteiten. toch zijn ze niet aan westerlingen gewend. via studenten die we in de trein ontmoet hebben, zien we de campus en eten we bij de lekkerste warungs. toch moeten we wat strikter worden met hygiene, want aaf en evi hebben regelmatig diaree. in een van de vele supermarktjes vind ik brood, knakworstjes van rundvlees (halal) en een pot pindakaas. even geen soto, sate kambing of nasi udang voor hen.
peter is met een aantal van de studenten op pad geweest om informatie te krijgen over de twee nationale parken in het zuiden van oost java. het schijnt er heel mooi te zijn met veel wilde dieren. we besluiten uiteindelijk om er niet heen te gaan: de weg er naar toe is heel ontoegankelijk en het is wel heel afgelegen daar. ik voel me prima maar een uur in een jeep of op de brommer is wel genoeg.
een paar dagen Jember is wel weer mooi geweest. om de drie, vier uur schalt er een ongelooflijk hondengejank (zo uit lady en de vagebond) vanuit de minaretten door de straten. geen ontkomen aan en om gek van te worden, zeker om drie uur 's nachts. we gaan met de ochtendtrein naar Probollingo van waaruit we via een 'scenic route' door de bergen bij de voet van de Bromo uitkomen. in Indonesie is dat dan wel een dag reizen, die 170 km, en we zitten met een theetje even bij te komen in de koelte van de bergen.
om vier uur 's ochtends pikt de jeep ons op en rijdt naar de hoogste berg in de buurt van de Bromo. zo zien we bij volle maan de zonsopkomst en daartussen een groepje rokende vulkanen: heel mooi. wij drieen dan, aafje heeft het veel te koud en hangt alleen maar onder mijn jas. peter beklimt een uurtje later nog de kraterrand en ruikt de zwavel. wij warmen ons aan hete thee en de eerste zonnestralen.
26 April 2007
fotoos XIII - bali
gokken naast de tempel
onderweg
tempel in bangli
bidden in bangli
bloemen overal
brommeren in bali
een echte prinses
onderweg
tempel in bangli
bidden in bangli
bloemen overal
brommeren in bali
een echte prinses
Subscribe to:
Posts (Atom)
