indonesie - bali

na 20.000 kilometer rijden en 4 maanden kamperen is de dag gekomen dat we het land uitreizen. zoals op deze ansichtkaart te zien hebben we misschien maar de helft van australie gezien. zeg maar, oost europa. we gaan met een omweg naar baliejuh (zoals aaf het noemt) via perth naar denpasar. een prima manier om het zuiden en westen van australie nog even mee te pikken zo vanuit de lucht. ben benieuwd hoe het zal zijn in indonesia.

de laatste 10 dagen in sydney waren nederlands en australisch tegelijk: familiebezoeken bij tom en ida, voor aaf een uitje met oma, mendelssohn in het opera house, boottocht door de sydney haven, dagtrip naar de blue mountains, regelen van de indonesische visa, proberen de auto te verkopen en natuurlijk een paasbbq in een national park met een echt hema paastafelkleed!

de reisdag is weer eens behoorlijk lang: van vier uur 's ochtends tot acht uur 's avonds. ik ben het eerder zat dan de meisjes, ik kan me letterlijk niet bewegen in zo'n vliegtuigstoel. bovendien wisselen de meisjes om het kwartier van zitplaats en ik zit daartussen. de mijnheer voor aaf heeft last van aafs voeten in z'n rug en de mevrouw achter haar van haar beweeglijkheid. dus liggen aafs voeten op mijn schoot. maar daar gooit evi net haar volle glas sinaasappelsap overheen! ik kan niets redden want alle drie de tafeltjes zijn uitgeklapt en staan vol met gedekte dienbladen. we gaan maar gewoon lekker eten en daarna een filmpje kijken. peter zit sowieso de hele reis klem, maar die hoor je niet klagen.

eenmaal in denpasar gaan we met een taxi naar een hotel. aangezien we een paar uur vertraging hadden in perth zoekt het niet zo handig in het donker. aaf valt op mijn schoot in slaap en evi stuitert heen en weer tussen de voor- en achterbank. in legian vinden we een ruime kamer met aparte badkamer, zitje, tv, airco en een heel groot bed. wat een luxe! aaf slaapt bij ons en evi kan lekker in haar tentje. we zijn erg moe en vallen meteen in slaap. we kijken wel hoe lang we hier blijven. tot we uitgerust zijn en zin hebben om het echte bali te ontdekken. nu zijn we moe en hebben tijd nodig om te wennen aan het klimaat. de eerste paar maaltijden vallen ons vies tegen; echt toeristenvoer zonder smaak. we zijn zo gewend aan de gado gado van de groene papaya en jims soto. op de vette australiers na, is het trouwens wel een gezellig jim-en-joyce sfeertje hier.